Al jaren ben ik gewend spinnen in huis te hebben, vooral als de r in de maand zit. Meestal waren dat van die langpootspinnen die verder geen kwaad doen maar wel webben weven in hoeken en achter gordijnen. Ze hebben hun nut, omdat ze andere insectjes eten die je liever niet om je heen hebt.

Ik heb altijd respect voor de spin, die zo kundig is in het weven van een web. Ik zal ze nooit doden of opzuigen.

Dit jaar zie ik nog geen langpootspinnen verschijnen in mijn huis. Maar laatst, toen ik klaar was met bidden, viel er een grote zwarte spin op de grond. Was hij uit mijn bidkleedje gevallen of uit mijn hoofddoek? Ik wist het niet, maar ik zag de griezel heel onelegant wegkruipen en zich platmaken in de lengte naast een zware kast, waar hij kennelijk helaas voor hem niet onder kon kruipen. Ik wilde het beest met een plumeau (zo een ding waarmee mensen dingen afstoffen, maar die ik alleen gebruik voor het pijnloos naar buiten dirigeren van ongewenste insecten in mijn huis, zoals vliegen en nu deze spin). Ik riep Ahmad erbij omdat ik wilde dat hij dit enorme exemplaar zou zien.

Ahmad nam het heel serieus, serieuzer dan ik. ‘Niet met de plumeau,’ gebaart hij naar me. ‘Dan kan de spin erlangs kruipen en je misschien bijten.’ Hij heeft een paar tuinhandschoenen tevoorschijn gehaald en met die handschoenen pakt hij de spin met een stuk keukenrol en hij gooit hem met papier en al uit het raam in de tuin. Hij vindt deze spin maar niks. ‘Het staat me helemaal niet aan,’ zegt hij. ‘Ik weet niet of deze spin giftig is.’ Nee,’ zeg ik. ‘Dat valt wel mee in Nederland. Hier heb je niet zoveel giftige dieren als in warmere landen.’ Wij kijken op internet en zien daar diverse spinnen afgebeeld die wel wat lijken op ‘onze spin’. De meeste daarvan zijn niet giftig en doen je geen kwaad als je ze maar niet stoort of per ongeluk plet.

Na dit incident zien we nog een keer eenzelfde zwarte dikzak van een spin. Hij zit notabene aan de binnenkant van ons muskietennet, pal boven ons hoofd. De hele nacht hebben we misschien geslapen met deze spin in ons gezelschap. Ahmad verwijdert de spin en gooit hem weer met papier en al in de tuin. Gisteren hoorde ik Ahmad naar me roepen. Hij lag al onder het muskietennet met zijn telefoon en e-reader. ‘Er zit weer een spin,’ zegt hij. En ja hoor, recht boven hem zit opnieuw een grote spin, aan de binnenkant van het muskietennet. Aan de buitenkant op het net ernaast, zit een mug, die ik wil doodklappen. ‘Nee neen,’ roept Ahmad. Eerst die spin. Ik geef hem een paar vellen keukenrol en hij pakt de spin. Dit keer is het een iets ander model. De spin is wat roodachtiger van kleur. Ik vind hem er venijniger uitzien. Ook deze spin wordt door Ahmad in de achtertuin geworpen met papier en al.

Waar komen al die dikke spinnen dit jaar vandaan, vragen wij ons af. ‘Morgen gaan we het hele bed vanboven, van onderen en vanbinnen stofzuigen,’ kondigt Ahmad aan. In onze verbeelding zien we een heel nest spinnen dat zich mogelijk bevindt onder en achter ons bed.

Vanmorgen hebben we deze operatie uitgevoerd. De hele enorme boxspring ging matras voor matras op zijn kant en we stofzuigden overal, de vloer en de matrassen van alle kanten. Ook gingen we met de stofzuiger onder de kasten. ‘Heb jij een spin gezien?’ vraag ik Ahmad. Nee, niet één. En de hoeveelheid stof onder het bed viel ook wel mee. Het stofzuigen heeft echter geen kwaad gekund. Als er al bedwantsen waren, dan hebben we die nu verwijderd.

En de spinnen? Die komen waarschijnlijk gewoon door het open raam naar binnen. Onze voortuin is rijkelijk begroeid met struiken. Tussen de stenen van de muren van ons huis zijn voldoende schuilplekken voor spinnen. Zolang wij graag onze ramen openen zullen we ermee moeten leven dat spinnen vrij toegang hebben tot de slaapkamer en de bidruimte. Jammer dat de spinnen van dit jaar niet zo vriendelijk ogen als de langpootexemplaren van eerdere jaren. Opletten dan maar.