Ik geniet van de rust in de strenge lockdown, die in Spanje wordt gehandhaafd. In fase 1 wordt sinds een tijdje meer vrijheid verleend om de straat op te gaan. We mogen nu met zijn tweeën wandelen en ook met de auto rijden binnen de provincie Malaga. Maar ik merk dat ik nauwelijks behoefte heb om erop uit te gaan. Ik geniet van de ochtendwandeling, die we dagelijks maken. Ook al lopen we steeds dezelfde route, het verveelt me niet.

Maar ik merk dat ik niet meer goed tegen veel mensen om me heen kan; het lawaai van schelle stemmen, de onrust. Daarom probeer ik te vermijden om er in de namiddag op uit te gaan, het moment dat de Andalusiërs juist massaal de straten bezetten en de kindertjes even mogen ´luchten´, op hun fietsjes en stepjes. Want de speeltuintjes zijn nog verboden toegang. Soms moet het wel even, als ik een recept moet ophalen bij de apotheek. Het komt allemaal te hard bij me binnen, de conversaties op luide toon, de kindersmoeltjes achter een mondkapje. Schuldgevoel over een wereld, die wij volwassenen aan het verpesten zijn voor deze onschuldige kleintjes. Ik ga snel weer naar huis, in mijn hokje, waar ik me thuis voel. Wat moet ik verder buiten?

Ahmad vraagt of ik kleding wil gaan kopen in de Plaza Mayor. ´Nee, liefste. Ik heb genoeg kleding.´ Een paar kledingstukken, die ik al jaren graag draag. In de kast hangen een paar ´nette kleren´, die oud zijn, maar nu weer in de mode. Ik heb niets nodig en voel me perfect in ons coconnetje hier onder de blauwe lucht.

Ik denk dat ik het in Nederland niet veel anders ga doen. In de ochtend een wandelingetje in onze groene buurt. En verder alleen het nodige. De uitjes zullen zich beperken tot bezoekjes aan mijn kinderen.

En dat is niet alleen vanwege het corona-gevaar. Het leven, zoals het nu is tijdens deze lockdown, bevalt me meer dan ik ooit had gedacht. Het is zoveel relaxter om nergens heen te hoeven. Ik besef dat ik altijd al zo heb geleefd en altijd een vreemde eend in de bijt was als het ging om deelnemen aan ´vermaak´. Want vermaak zit voor mij in heel kleine hoekjes, die zich niet laten vertalen in plaats of tijd.