Ik ben dol op mijn jongste kleinzoon, Cris(tiano). Zoals de meeste kinderen van zijn leeftijd (bijna 6) is hij ontwapenend eerlijk en hij kan soms heel verrassend uit de hoek komen. Dan lijkt het een wijs mannetje in een kinderlichaam. Op andere momenten is hij gewoon een jongetje met af en toe stoute manieren. Hij is een echte gangmaker bij andere kinderen en dat heeft zijn voor en tegen. Soms slaat hij daarin een beetje door en wordt het vervelend als hij grappen maakt op momenten dat dit niet gewenst is.
Hij is pas naar groep 3 overgegaan en dat is een hele verandering. Van spelend kind moet hij zich nu ineens gedragen als een lerend kind, dat lang moet kunnen zitten op een klein stoeltje. Hij komt vaak doodmoe uit school, want hij krijgt heel wat informatie te verwerken en hij let goed op. In de klas gaat het heel goed. Hij heeft een lieve juf die de orde goed kan bewaren en er zijn geen klachten over hem in de nieuwe klas. Maar dat is anders bij de ‘overblijf’. Net als de meeste kinderen vindt hij overblijven niet  leuk. Je moet dan samen met andere kinderen je broodje eten en degenen die dan de orde dienen te bewaren zijn moeders van kinderen die daarvoor een vergoeding ontvangen. Niet alle moeders zijn erop getraind een groepje beweeglijke kinderen in het gareel te houden. Cris heeft net als de meeste kinderen snel in de gaten wie hem aankan en wie niet en hij heeft net als grote mensen zijn sympathieën en antipathieën. Het ging een tijdje niet zo goed bij het overblijven en zijn moeder kreeg dat te horen van één van de moeders. Cris zou vaak de clown uithangen en bracht dan voor straf zijn lunchtijd door in de hoek van het lokaal. Dat is niet best en mijn dochter heeft hem daar natuurlijk op aangesproken. Thuis heeft hij een stickervel. Altijd als hij zich goed gedraagt (bijvoorbeeld goed opstaat en naar school gaat, goed  naar bed gaat in de avond en zo ook allerlei andere gedragingen de hele dag door) dan wordt dat beloond met een sticker, die hij mag opplakken en als hij een volle kaart heeft mag hij bijvoorbeeld iets leuks kiezen om te gaan doen met zijn ouders of iets kopen van zijn spaargeld. Het gedrag op de overblijf werd opgenomen in het stickergebeuren en dat hielp gelukkig. Zijn moeder was al bang dat hij een negatieve naam zou krijgen en in de regel is het zo dat kinderen met een negatieve naam zich op den duur zo gaan gedragen dat zij die naam eer aan doen (self fulfilling  prophesy). In die spiraal wilde zij hem niet terecht laten komen.
Maar beruchtheid kan ook omslaan in roem! Tot haar verbazing kwam laatst een moeder naar haar toe met de woorden: “Jouw zoon is een echte held. Ik vond hem al een lieve jongen maar nu ben ik helemaal weg van hem.” Maar hoezo dan? Die dag was haar dochtertje uit groep 3 belaagd door een groep jongetjes uit groep 4 die haar wilden slaan. Ze hadden haar echt te pakken en wilden haar iets aandoen en toen sprong Cris daartussen. Hij greep het meisje bij de hand en sleurde haar weg uit de groep belagers. Vervolgens ging hij met haar naar de juf. De (grotere) jongens riepen hem nog na dat hij bloed zou gaan zien vloeien (wat een enge kinderen!)
Gelukkig heeft de school werk gemaakt  van het incident en de jongens die het meisje wilden aanvallen zijn toegesproken en hun ouders ook. Maar Cristiano’s roem kan even niet op. Als hij het het plein op komt wordt hij begroet door jongens van de oudere groepen. “Hé, Cris!” “Hoi, Cris!”, tot genoegen van zijn moeder. En Cris? Die maakt zich er niet druk om. Hij is gewoon zichzelf. Een flinke jongen met een nobel hart. Behulpzaam en sociaal, maar wel af en toe een clown.
Mijn leermeester sheikh Nazim heeft hem, toen hij nog in de buik van zijn moeder zat, de naam Abdul Hamid gegeven, genoemd naar de laatste nobele sultan uit het Ottomaanse rijk, een naam die hij in mijn ogen verdient.
Blijf zo, lieve Cris!