Gisteren kreeg ik een bericht van YouTube met de mededeling dat ze een privacyklacht hadden ontvangen over de content van één van mijn video’s op YouTube. Ik kon me niet direct herinneren welke video dit kon zijn. Zoveel video’s maakt ik niet meer de laatste tijd en de meeste zet ik op ‘verborgen’. Maar toen ik inlogde in mijn videokanaal zag ik de bewuste video. Het bleek de video te zijn van de Turkse bruiloft afgelopen maand in mijn straat. De gasten hadden toen de weg afgezet voor verkeer en tromgeroffel en getoeter was in de hele buurt te horen. Er kwamen dan ook veel nieuwsgierige buurtgenoten af op het spektakel. Nadat de bruid was opgehaald uit de portiekwoning ging haar hele familie midden op straat in een kring dansen met in hun midden de twee muzikanten. Het was een mooi gezicht, vond ik, en het ontroerde me. Geen moment had ik de indruk dat de familie gesteld was op privacy. Eerder kreeg ik de indruk dat het de bedoeling was ‘gezien’ te worden. Was dit niet zo dan hadden zij hun dans immers niet verricht midden op straat, maar hadden zij gewacht tot het moment van intimiteit in een bruiloftszaal. Evenals een door hun ingehuurde filmer maakte ik mijn film van het gebeuren. Naar mijn weten is het toegestaan om te filmen en te fotograferen op straat zonder toestemming van de gefilmde of gefotografeerde en ook om deze beelden publiek te maken. Dit is iets wat journalisten en nieuwsfotografen dagelijks doen en tegenwoordig ook veel YouTubers en andere nieuwsamateurs.

Mijn video met de titel ‘Turkse bruiloft’ was ongeveer 250 keer bekeken en had een 1 duimpje omhoog, maar ook was er een reactie en die was van de bruid met de volgende tekst:

Özge Keskin heeft gereageerd: ‘Goeiedag, ik ben de bruid in de video en vind het zeer onprettig dat ik op youtube ben gezet door u zonder mijn toestemming! Ik verzoek u de video zsm te verwijderen!’

Vooral de uitroeptekens deden hun werk goed en maakten me zeer duidelijk dat de bruid niet blij was met mijn video. In wezen heeft zij juridisch geen poot om op staan. Met een camera in de hand is het toegestaan te filmen en te fotograferen in de openbare ruimte, zoals de straat. Ik ben niet met mijn camera over een heg gaan gluren, maar ik filmde iets dat plaatsvond op een openbare weg, die (waarschijnlijk zonder voorafgaande toestemming) geruime tijd niet toegankelijk was voor doorgaand verkeer.

Uit respect voor het verzoek van de bruid heb ik desondanks de video onmiddellijk verwijderd, zowel op YouTube als in mijn weblog.

Mijn gedachten over dit voorval heb ik wel. Vanwaar deze contradictie: veel bombarie op straat, die vrijwel niet te negeren was door de hele buurt, en schaamte achteraf. Hoe erg is het dat de bruid en haar familie gepubliceerd werden op een voor hen verondersteld gelukkig moment, waarbij een bijkomend effect is dat kijkers van mijn video kennis kunnen nemen van mooie folklore uit de Turkse cultuur? Het was mijn bedoeling de rijkdom in gebruiken binnen onze multiculturele samenleving te delen, maar dat is me niet in dank afgenomen.

Ik hoop dat de bruid wel gelukkig is in haar huwelijk en dat het niet haar man is die haar heeft gedwongen tot haar reactie. In mijn optiek heeft zij niets om zich voor te schamen, ook al zou ze op YouTube staan zoals ik haar heb vastgelegd.