Hoe heerlijk is dat, om met kleine slokjes je enorme kop met koffie te kunnen drinken en daarbij een broodje te eten in het ochtendzonnetje, uitkijkend op de bloemetjes en de vlinders en de bijtjes.
‘Dit is rijkdom,’ zegt mijn liefste. En ik bevestig dat.
Ik geniet enorm van de tijd die ik nu ineens overhoud, nu ik me niet meer 24/7 bezig houd met de buurvrouw. Ik besef nu dat ik daarin enorm was doorgeslagen. Als ik niet bij haar was, dan was ze (te) vaak in mijn gedachten. Heeft zij wel voldoende vitamines? Voelt ze zich alleen, wanhopig, bang? Ik maakte me druk om haar alsof ze mijn moeder was. Nu nog heb ik de neiging om weer in die valkuil te vallen, maar ik houd me in en ik ga zo verder met het beschilderen van de onderleggertjes.
We zijn dit jaar zo blij met alles was groeit en bloeit in onze tuin, dat ik elke dag een foto wil plaatsen in mijn weblog van wat wij allemaal mogen zien hier.
Hier is er nog één:
Kijk nu toch eens! De Spilosoma lubricipeda, ofwel de ‘witte tijger”. ???
Bedankt voor de benaming van dit prachtige diertje. Wij gebruiken na jouw tip nu ook de app ‘Lens’. Fantastisch om alles op te zoeken via een foto van het object met je smartphone. Dit vind ik echt een voordeel van internet en de mogelijkheden daarvan.