Ik ben er gek op. Op uitdrukkingen en gezegdes, zowel de Nederlandse als de Andalusische.

Ahmad is geen kletskous. Ik ben meestal degene die het gesprek begint en ook gaande houd, maar Ahmad kan daar soms verrassend leuk op inhaken. Soms maakt hij me blij met een anekdote uit zijn leven of hij maakt ineens een droge grap, waar ik dan om moet lachen, gieren brullen.

Vanmorgen zag hij er sowieso heel grappig uit aan het ontbijt. Met zijn toen nog te lange, witte haar (hij is vandaag naar de kapper gegaan), dat nog niet gekamd was. Zijn haar stond rechtop in een witte kuif, een soort grote hanenkam. ´Je lijkt op een kakatoe´, lachte ik . (Cacatúa in het Spaans).

We waren zo gezellig aan het praten, dat hij de melk die opstond vergat (Ahmad zet altijd de cafe con leche). Verdulleme, een hele plens melk over de hete elektrische kookplaat. ´Se me ha ido el Santo al cielo´, lacht Ahmad. (vrij vertaald: mijn beschermengel is van me weggevlogen naar de hemel). Ik moest daar erg om lachen. Zag het voor me. Hoe zijn Santo (heilige of engel) van zijn schouder omhoogschoot naar de hemel. Wat een grappige manier om te zeggen dat je met je gedachten bent afgedwaald en de fout maakt niet op de melk te letten.

Even later doen we boodschappen en op de terugweg willen we met ons boodschappenkarretje achter ons aan een zebrapad oversteken. We aarzelen even omdat er juist een auto aan komt rijden en we niet zeker weten of die gaat stoppen. Het lijkt of de auto geen vaart mindert, maar hij stopt toch voor ons. In de auto zit een klein stokoud vrouwtje.

We steken over en ik kijk nog even verbaasd naar het behoorlijk oude en kleine vrouwtje dat nog auto rijdt. ´Esta mas encogida que una pasa´, hoor ik dan Ahmad naast me tegen me mompelen. (´Ze is meer gekrompen dan een rozijn´). En weer moet ik lachen. Wat een rijkdom aan uitdrukkingen mag ik zomaar horen. Heerlijk.

Soms lachen mensen ook snel, omdat ze al zin hebben om te lachen, kortom in een goede bui verkeren. Dat zal het ook wel zijn ?.