Dat is het hier en gelukkig ook in Nederland. Ik merk dat ik de zon wel gezellig en vrolijk vind, maar dat ik weinig behoefte heb erin te zitten. Zwemweer is het nog niet. Strandweer misschien wel. Pas rond een uur of vier besluiten we eens te gaan kijken hoe het eigenlijk is bij de zee. We lopen langs de boulevard van Torremolinos. We merken dat als we een keertje naar het strand willen om daar even te zitten met onze strandstoeltjes, dat we dan toch wat vroeger van huis zullen moeten gaan. Misschien doen we dat binnenkort wel een keer. Maar ik merk dat ik het ook best vind om een groot deel van de dag te schilderen en verder alleen een wandelingetje te maken. Het doet er eigenlijk niet toe waar. Overal kan je wel wat leuks zien en meestal komt dat toch als een verrassing. Het samen lopen, ik nog wat stijf in de heup met Ahmad als houvast, is al een leuke ervaring op zich. Blij dat ik, sinds een tijd alweer, loop!