Soms vraag ik me af waarom ik een logeerkamer heb met een tweepersoonsbed, terwijl daar zo weinig gebruik van wordt gemaakt. Mijn kinderen wonen niet meer in Den Haag, maar ook weer niet zo ver dat ze bij mij zouden moeten blijven slapen. Gasten van verre mogen wij zelden verwelkomen hier. Een enkele keer komt er een kleinkind logeren.

Maar nu doet zich toch weer een gelegenheid voor, die mij blij maakt dat ik die logeerkamer nog in de oude staat heb gelaten. (NB Ik had eerst drie logeerkamers, waarvan ik in twee daarvan de bedden al heb verwijderd). Mijn oudste kleinzoon van 23 jaar komt hier een week logeren. Niet dat ik hem veel zal zien, denk ik, want hij is gewend veel uit huis te zijn en hij heeft ook zijn werk. Maar gezellig vind ik het toch om hem weer eens te zien. Ik zal eraan moeten wennen om weer wat meer eten te koken, maar dat is iets wat ik in het verleden vaak genoeg heb gedaan. Ik woonde een aantal jaren in dit huis met zeven man.

Bovenstaande schreef ik eergisteren en nu zijn er alweer twee dagen voorbij dat deze jongeman in ons huis logeert. Ik zie hem weinig, zoals ik al verwacht had. Alleen de eerste dag hebben we even bijgepraat. Ik was heel blij te horen hoe goed het nu met hem gaat. Hij heeft nu werk wat hij erg leuk vindt en waarin hij ook kan groeien en hij heeft een vriendin. Dat zijn zaken die stabiliteit brengen in het leven van een jongmens.

Maar na eergisteren heb ik hem niet meer gezien, behalve even in de ochtend voor hij vertrekt. Hij komt in de regel pas thuis als wij al slapen.

Wat ik wel gemerkt heb is dat ik me verkeken heb op de hoeveelheid eten die hij behoeft. Ik ben gewend aan het vullen van de maag van een adolescent, maar deze jongen is inmiddels een man en eet niet meer zulke enorme porties ?.