Laatst zei iemand mij dat hij vond dat ik talent had voor schilderen en tekenen, maar dat ik les moest nemen om snel ‘heel goed’ te worden.
Zelf heb ik mijn twijfels over het bijzondere van mijn kunnen. Voor alsnog heb ik alleen maar foto’s nagetekend en geschilderd. Niet onverdienstelijk misschien. Ik probeer altijd een gevoel te leggen in de expressie van de persoon die ik afbeeld en in schilderen of tekenen heb ik een enorm plezier, zoals ik hier in dit weblog al een paar keer heb gezegd. Ik ben nooit een bijzonder tekentalent geweest op school en niemand zei mij ooit dat ik een type was voor de kunstacademie. Dansen vond ik ook leuk, maar nooit kreeg ik de raad om naar een balletacademie te gaan. Ik heb veel kunsten en ambachten beoefend voor mijn plezier, toen ik daarvoor nog tijd had. Daarna volgde een lange periode van kinderen grootbrengen in zwaar weer en in die tijd had ik geen tijd voor enig gefröbel, naast het vervaardigen van kleding voor mijn kids, het naaien van gordijnen, het breien van truien en het repareren van gaten in broeken.
En nu heb ik tijd zat. In de ochtend train ik vrijwel dagelijks op de hometrainer, onderwijl kijkend naar Netflix op mijn telefoon. Daarnaast heb ik ook dagelijks een groot plezier in schilderen. Ik kan per dag zeker wel in totaal 4 uur staand doorbrengen voor mijn canvas. In steeds grotere regelmaat fiets ik naar de Action voor een nieuw canvas, omdat er weer een schilderij af is.
Degene die mij aanried om schilderles te nemen vond dat ik nog sneller moest gaan schilderen. Want…..ik ben al oud en de tijd die mij rest zou te beperkt zijn om mijn leerproces te voltooien.
Maar, denk ik dan, waarvoor die haast? Mijn leerschool is het bezig zijn met elk schilderij. En telkens leer ik al doende iets bij. Wat wil ik nog meer. Op You Tube zijn veel instructievideo’s over schilderen te zien. Soms zie je mensen bezig in versneld tempo, zoals Vologov, heel fascinerend maar het is moeilijk om daarvan veel te leren. Maar er zijn ook schilders die stap voor stap laten zien en uitleggen hoe zij een doek opzetten van begin tot eind. Allemaal gratis.
En voor degenen die de video’s maken is het alsnog rendabel. Zij verdienen hun geld door middel van het aantal views en abonnees. Dat kan veel opleveren, meer dan een paar klasjes met een paar mensen in vivo. Een voordeel is verder dat zij enorm veel mensen bereiken op die manier.
En mijn voordeel is dat ik op die manier dingen kan afkijken van wie ik dat wil en niet hoef te kijken naar wie ik niet wil kijken. Overigens kijk ik nu al helemaal niet meer. Ik ben liever zelf bezig, ook al is het via ‘trial en error’. Maar van mijn fouten leer ik juist.
En nog iets. Ik heb last van ‘schilderschaamte’. Het liefst ben ik alleen bezig en word ik daarbij door niemand op de vingers gekeken. Ik ben bang dat ik mijn spontaniteit verlies als ik door iemand op mijn vingers word getikt. ‘Je kan het beter zo doen.’ Laat mij maar prutsen. Ik doe het echt voor mijn plezier en het proces is daarbij voor mij belangrijker dan het resultaat. Een schilderij afmaken in een paar dagen vind ik al een mooie score. Nog sneller wil ik niet gaan. Het is iedere keer weer even zoeken om een nieuw onderwerp te vinden dat mij aanspreekt.
Mijn schilderij is nu af. Op naar het volgende onderwerp.