Het waren twee koude dagen, tenminste als je je in de buitenlucht begaf. Verder is het aan de mensen zelf om deze dagen te vullen met warmte.
Op eerste kerstdag waren we bij mijn zoon met, op het randje af, het toegestane aantal bezoekers. Het was een gezellig samenzijn van broer en zus met hun gezinnen en de oudjes. Mijn zoon had, heel lief, eten besteld in een Indiaas restaurant. Het leek ons makkelijk als niemand zou hoeven koken dit jaar. Maar uiteindelijk was het ook weer niet zo gemakkelijk, want het eten moest worden opgehaald in Rotterdam.
Mijn zoon en zijn vrouw zijn gek op het eten van dat restaurant en ze wilden het graag door ons laten proeven. Ik vond het ook lekker, maar ik ben een kleine eter en ik zat al een beetje vol van de kippenkluifjes die we vooraf gegeten hadden, door mijn zoon zelf gekruid en gefrituurd, en de heerlijke olijven en kaas die eerder op de dag als snacks op tafel waren gezet. Dus ik kon niet optimaal genieten van de dis. Voor Ahmad was het te spicy, ook al hadden wij de ‘lichtere’ versie.
Het was alles bij elkaar heel gezellig, maar wat betreft het eten neem ik me nu al voor om volgend jaar voor iedereen te koken. Er gaat niets boven thuis klaargemaakt eten, dat lekker warm wordt opgediend.
De volgende dag bleven we gewoon thuis, maar rond een uur of 17 belde mijn buurvrouw met de vraag of ik even wilde langskomen met mijn man. Om te kijken naar haar mooi versierde huis. We werden stralend ontvangen. Wat is zij een goede gastvrouw. Ze stond erop voor ons thee te zetten en schuifelde naar de keuken. Ik liet haar daar niet alleen. ‘Maar je man dan?’ vroeg ze. ‘Moet je niet bij hem blijven?’ ‘Nee, hij kan heel goed alleen zijn.’ Ze wilde ons een gebakje geven bij de thee, maar daarin hadden we niet zo een trek en ik vroeg of we het mee naar huis mochten nemen.
Ze begon te vertellen. Over haar leven en over de tijd in de oorlog. Ze stond erop dat ik alles vertaalde voor mijn mijn man. Het was een leuk gesprek en daarna gingen we weer.
Overigens is het helemaal goed gekomen met de kerstkaarten. Ze heeft alle linten vol hangen en ze vroeg me of ik er nog een lint bij wil hangen, want veel kaarten hangen nu over elkaar.
En vandaag deed ik boodschappen en zag veel mensen oliebollen en appelflappen kopen. Zowel in de supermarkt als bij een bollenkraam. Een sjofel uitziende man met een met tassen volgeladen boodschappenkarretje kocht oliebollen bij de kraam. Terwijl ik mijn fietstassen aan het inladen was hoorde ik de vrouw achter de toonbank vragen: ‘Kom je met oudjaar weer?’ Jaja, zei de man en hij gaf mij een tandeloze glimlach. ‘Dat is dan 19 euro,’ zei de vrouw. ‘Afzetter,’ dacht ik. Zoveel geld voor wat meelbollen.
Ik kocht bij de jumbo een pak oliebollenmix. Wie weet is er vraag naar. Ik heb nog geen plannen voor oudjaar. Ben wel benieuwd naar de conference van Peter Pannekoek.