Ook hier loopt de zomer ten einde. Mensen die denken dat het in Zuid Spanje altijd warm is vergissen zich. Maar…..het belooft volgende week nog een week mooi weer te worden. Dus hebben wij nog een reisje geboekt. Ditmaal voor 6 nachtjes in Isla Cristina in de provincie Huelva. Dat is vlakbij de grens van Portugal en ook dichtbij Isla Canela, waar we vorig jaar waren, eveneens in de eerste week van oktober. We nemen het ervan, zolang het nog kan.
Vanmorgen hoorde ik van een vroegere collega dat maar liefst drie van mijn vroegere collega’s overleden zijn. Een collega overleed een jaar nadat hij met pensioen was gegaan. Ik kan me hem herinneren als een gedreven medewerker, die net als ik nu, alles binnen Den Haag per fiets aflegde en de auto alleen gebruikte voor afstanden buiten de stad. Een echte natuurliefhebber. Een andere collega woonde vlakbij mij. En het gekke is dat als ik langs haar huis fietste ik vaak aan haar dacht. En dat terwijl ze al niet meer leefde! Ze overleed op slechts 55-jarige leeftijd aan een hersenbloeding. Een andere collega overleed ook voor hij zijn pensioen bereikte. Hij was het ‘creatieve brein’ van de stichting. Het raakt me wel te weten dat deze mensen er niet meer zijn, naast drie andere collega’s die al eerder zijn overleden. Al deze mensen waren jonger dan ik nu ben. Dat is slechts een greep uit de mensen die ik kende via mijn werk. Zo zijn er nog zoveel anderen die ‘voortijdig’ (althans zo ervaren wij dat) overlijden.
Dus….ik tel mijn zegeningen. Wij zijn er nog en we genieten. De zorgen die we soms hebben horen daarbij. Het leven is niet alleen rozegeur en maneschijn.