In memoriam, Els

Mijn vader en Els

Vandaag kreeg ik een bericht van de buurvrouw van mijn in het begin van 2018 overleden vader A.C. Theunissen. Zijn vriendin van de laatste bijna 30 jaar van zijn bijna 100-jarige leven, genaamd Els, is op 10 maart 2021 overleden.

Ze waren niet meer samen toen mijn vader overleed en ze hadden in al die jaren met elkaar nooit een liefdesrelatie. Ze waren enkele dagen in de week samen en ieder had zijn eigen appartement op loopafstand van elkaar. Maar Els kookte wel voor mijn vader en wist hem op te vrolijken, tot zij begon te kwakkelen met haar gezondheid en ze de verzorging van mijn vader niet zo goed meer aankon. Hij was weliswaar veel ouder dan zij, maar hij was kerngezond, terwijl zij steeds meer last kreeg van pijnen hier en daar. Mogelijk heeft mijn vader dat minder goed begrepen, omdat hijzelf zo gezond was en nergens last van had.

Hoe dan ook, hun relatie is beëindigd op een voor beiden vervelende manier, enkele maanden voor de dood van mijn vader. En nu, na iets meer dan 3 jaar, is ook Els overleden. Ik vernam het via een sms-bericht. En ik moet zeggen dat het mij wel wat doet. Zoals wij allemaal, had Els haar goede en slechte kanten. Maar zij is ook degene die, toen ik op 43-jarige leeftijd mijn vader (die ik niet meer had gezien sinds mijn derde jaar) opzocht en hem daarna regelmatig bleef opzoeken, ervoor zorgde dat hij altijd de deur voor me bleef openen. Mijn vader zei me telkens dat hij niet geloofde in familiebanden en dat hij te weinig met mij had meegemaakt in zijn leven om een band te voelen. Els lachte dat altijd weg en zorgde ervoor dat ik desondanks altijd hartelijk ontvangen werd door mijn vader met de woorden (via de intercom van zijn flat): ‘welkom!’. Ook omhelsde hij me altijd innig bij het afscheid en zei hij dan dat ik beslist weer moest langskomen. Dat was dan weer in tegenspraak met zijn woorden dat hij géén band zou voelen met mij.

Hoe dan ook: ik mis mijn echte vader, met wie ik wel een band voelde, omdat ik in hem veel dingen van mezelf herkende. En ik vind het ook erg om te horen dat Els nu is overleden. Ik hoop dat zij niet veel geleden heeft en ik wens haar alle vrede toe in haar graf en het leven hierna ?.

3 gedachten over “In memoriam, Els

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *