Ook hier wordt het ‘minder’ met het weer. Na de eerste regenbui vorige week een lichte daling van temperatuur en overwegend bewolkt. Wat hier niet direct een grijze lucht betekent, maar meer een witte wazige.
Het wazige weer is niet geschikt voor wandelingen op de berg. Weinig zicht is niet zo motiverend.
Wij houden ons bezig met huisvlijt. Ahmad met zijn glas in lood en ik met mijn potlood. Uren met het puntje van mijn tong uit mijn mond (denk ik, maar dat weet ik helemaal niet, omdat ik zo geconcentreerd bezig ben) bezig met het tekenen van mijn hele nageslacht, van jong naar oud. Na Noëlle kwam Cris, de tekening waar ikzelf het meest trots op ben en toen Julian. Nu is Ginaldy aan de beurt. Mijn oudste kleinzoon. Een volwassen man alweer van 19 jaar. Dan Adil, mijn jongste zoon, enz.
Het is heerlijk om te doen. Bij de Aldi kocht ik ook pastel waskrijt. Tussendoor wil ik ook wel een stilleventje proberen. Het tekenen is een leerproces dat voor mij de moeite waard is. Het lijkt wel of ik nu anders naar de wereld kijk.
Verder wil ik in plaats van filmen weer gaan fotograferen. Maar ik merk dat ik helemaal geen foto durf te schieten. Niets komt door de keuring. Daar moet ik weer helemaal inkomen, Bij het filmen had ik al muziek in gedachten, die een bepaalde sfeer moest aangeven. Foto’s zijn stille momentopnamen, maar daarom juist zo interessant. Soms zie ik achteraf meer op een foto dan ik zag op het moment dat ik de foto maakte. Een foto geeft je de tijd om goed te kijken. De tijd staat even stil en de emotie van het moment krijgt extra nadruk. Uitdrukkingen lijken betekenisvoller. Een foto kan een heel verhaal vertellen. Ja, ik ga terug naar de foto!!!
Nu nog de moed krijgen om weer plaatjes te ‘schieten’. De camera draag ik altijd bij me.
Shabnamblog
“Een foto geeft je de tijd om goed te kijken. De tijd staat even stil en de emotie van het moment krijgt extra nadruk. Uitdrukkingen lijken betekenisvoller. Een foto kan een heel verhaal vertellen.”
Je had het niet treffender kunnen zeggen.
Dat was precies wat ik beleefde toen je ‘out of the blue’ met jouw zelfportret op de proppen kwam; ik had nooit verwacht dat je dat zou doen, gezien je voorafgaande schuwheid. Het was heel bijzonder!
Ik kijk uit naar meer foto- en tekenwerk.
Kocht je nu oliepastels of waskrijt? Er is een opvallend verschil.
????X
Het ontbreekt je niet aan initiatief. Ik ben benieuwd naar je fotos (en de films en de tekeningen). De keuring kan danig in de weg zitten!
Nou… beetje meer ijdelheid kan geen kwaad. Je hebt niets om je voor te generen. Wie je bent, hoe je denkt, wat je doet; er is niets verschrikkelijk mis mee!
Waskrijt? mmm… bedenkelijk! Hoewel je er gekke dingen mee kan doen. Gewoon tekenen met wasco of waskrijt is leuk voor twee dagen, maar ik heb wel eens werkjes gezien die bewerkt waren met een strijkbout of met een föhn. De smallere types schijn je zelfs in een lijmpistool te kunnen doen voor het vettere pointileerwerk. Van de lagere school herinner ik mij het kraswerk. Alles is leuk en draagt bij aan je materialenkennis.
Omdat je van doezelen houdt, dacht ik dat je wellicht zou kiezen voor oliepastels. Misschien later dan.
????x
Heeeeel moeizaam, de laatste tijd zijn de nieuwe fotos hetzelfde of slechter van “kwaliteit”. Ben ook een beetje onderwerpmoe maar dat gaat wel over , denk ik…….
Geen zorgen, ik maak nog iedere week fotos, sommigen bewaar ik maar ze komen niet door “de keuring”. Bovendien zijn er nog veel fotos die ik nog wil maken maar ook daar zijn juiste plek en tijd vereist en nog zowat dingen.