Omdat een groot deel van de mensen in onze buurt met vakantie is en de rest waarschijnlijk veel erop uitgaat, genieten wij van een heerlijke rust. Het weer werkt ook goed mee om aangenaam in de tuin te kunnen zitten op onze zachte tuinbank. Ik ben een heel fijn boek aan het lezen met de titel ‘Al het blauw van de hemel’. Het boek is maar liefst 505 pagina’s dik, maar het is zo onderhoudend en prettig om te lezen dat ik zou willen dat het er nog meer waren. Het gaat over een jongeman die hoort dat hij lijdt aan een vroege vorm van dementie. Verwacht wordt dat al zijn hersenfuncties in een niet te voorspellen tempo zullen achteruitgaan en hij heeft een levensverwachting van niet meer dan 2 jaar. Hij besluit er met een camper op uit te gaan en plaatst een advertentie voor een reisgenoot. Hierop reageert slechts één persoon, een jonge vrouw met een (zoals zal blijken) interessant karakter.

Als volslagen onbekenden voor elkaar vangen zij hun reis aan, die om te beginnen gaat in de richting van de Pyreneeën. De relatie die langzaamaan ontstaat tussen de twee is heel mooi beschreven. Ze zoeken beiden een reis die hun zal brengen in de ongerepte natuur. Het is een boek om van te smullen. Ik kwam in het boek twee mooie citaten tegen afkomstig van de vrouwelijke reisgezel, die ik hier met de lezer van dit weblog wil delen:

‘Een werkelijke ontdekkingsreis ligt niet in het zoeken naar nieuwe landschappen, maar in het kijken met andere ogen’, een citaat van Proust.

En nog één: ‘De ware reiziger is degene die een rondreis in zichzelf heeft weten te maken’, een citaat van Confucius.

Beide citaten spreken mij enorm aan. Ik denk niet dat bedoeld wordt dat reizen in letterlijke zin geen waarde zou hebben. Naar onbekende oorden gaan en uit je routine treden kan zeker helpen met de ‘reis naar binnen’. Met name het afzien tijdens reizen is vaak een grote hulp daarbij, zoals ik heb mogen ervaren. Zowel de binnenwereld als de buitenwereld kent verrassende vergezichten en ontroerende momenten.