Vandaag moest A. voor controle naar het ziekenhuis. Ze hebben daar 10 dagen geleden zijn bloedwaarden gemeten. Dit om na te gaan hoe het nu zit met zijn ijzerwaarden. Hij heeft al jaren de afwijking dat hij te veel ijzer in zijn bloed heeft, maar dat is sinds een behandeling (die bestaat uit regelmatig een hoeveelheid bloed afnemen) sinds 2011 helemaal onder controle. Al jaren hoefde hij geen behandeling meer. We hadden de verwachting dat het dit keer ook goed zou zijn, d.w.z. dat zijn bloedwaarden binnen de toegestane hoeveelheid ijzer zouden zijn.

Na veel uurtjes weg te zijn geweest, omdat hij heel lang op zijn beurt moest wachten, kwam mijn lieverd nogal aangeslagen thuis. Hij had te veel ijzer in het bloed en zal daarvoor gedurende drie maanden elke 15 dagen bloed moeten laten weghalen.

Maar wat erger is, hij heeft ook te veel suiker in het bloed. Dus een begin van suikerziekte. .

Op 27 februari (eerder kon het niet) heeft hij een afspraak met de huisarts. Die zal hem medicatie voorschrijven voor de diabetes en hopelijk ook een goed dieet om zich aan te houden.

Het is wel even schrikken, want hij was zo gezond en wij eten ook heel gezond. Maar er is wel een galblaas verwijderd en dat orgaan zorgt voor de goede vertering van met name vet. Dat orgaan hebben we niet voor niets. Ik denk dat het missen van die galblaas de oorzaak is van deze plotselinge disbalans.

En nu denk ik bij mezelf: wat stom dat we er niet aan gedacht hebben dat hij misschien rekening moest houden met dat niet hebben van een galblaas voor zijn dieet. Het gekke is ook dat hij er niets van gemerkt heeft dat bepaalde dingen misschien niet goed voor hem waren. Want hij at alles met smaak en had nergens last van.

We gaan nu ons goed informeren wat hij wel en niet moet eten en voorlopig voorzichtig zin met het eten van vet en suiker.

Cosas de la vida.