Mensen die hierbij stoute gedachten krijgen raad ik aan hier te stoppen met lezen. Want het gaat hier om de verfkwast in al zijn letterlijkheid.
Ik heb al ongeveer 35 jaar henna in mijn haar. Mijn nog altijd rode haren bedekken een inmiddels spierwitte haardos. Het insmeren van de henna is een steeds terugkerend karwei, dat in het begin nog om de 6 weken kon gebeuren, maar inmiddels al jaren om de twee weken plaatsvindt.
Laatst had ik het erover met Petra, mijn trouwe kappertje. Zij verft ook zelf haar haren (maar dan donkerbruin) en we spraken erover hoe lastig het was om dat bij jezelf te doen en daarbij op je achterhoofd en eigenlijk overal niets te vergeten Ik heb een tijd terug zowel hier als in Spanje acteruitkijkspiegels gekocht, uitrekbare spiegels die feitelijk zijn bedoeld voor andere dingen, zoals het dichterbij halen en eventueel vergroten van je smoelwerk. Maar ik rek de spiegels uit op hun maximale stand en kronkel me vervolgens in bochten om de achterkant van mijn schedel te kunnen zien en dat lukt dan met enige moeite.
Ik vroeg Petra of zij haar haren verfde met een kwast of met haar handen. Met een speciale kwast om haren te verven, was haar haar antwoord. Nu ben ik zo een sukkel die weinig weet van hoe men zijn haar verft. Ik verdeelde al die jaren de henna op mijn hoofd met mijn blote handen. Dat gaf behoorlijk wat geknoei. In mijn enthousiasme vlogen de klodders in het rond, zodat ik nadien een taak erbij had (badkamer poetsen). Ik vertelde haar dat de henna opgelost wordt tot een papje ter dikte van yoghurt. O, maar dan kon ik daarvoor best een kwast gebruiken, werd me geadviseerd.
Al heel snel na dat kappersbezoek kocht ik in het Kruidvat voor een luttel bedrag een speciale kwast om haren te verven. De mannelijke winkelbediende moest mij uitleggen hoe zo een kwast eruit zag en waar die zich bevond.
En vandaag verfde ik alweer voor de tweede keer mijn haar met die kwast en daarbij trok ik ook nog plastic handschoentjes aan. Wat een weelde. Opnieuw ervoer ik een geluksgevoel, terwijl ik met die kwast aan het kwasten was, zo nauwkeurig mogelijk om zo min mogelijk witte scheiding in mijn haar te vergeten. Door het werken met die kwast is het henna smeren zowaar een leuk karwei voor me geworden.
Geen idee waar dat gelukzalige gevoel vandaan komt op elk moment dat ik een kwast in handen heb. Het voelt als thuiskomen. Alsof het hebben van een kwast in mijn handen altijd al voor mij bestemd was. Apart wel….
Geluk ligt meestal in een klein hoekje verborgen.
Met de knie en aanverwanten wil het nog niet vlotten. Ik ben overgegaan op ibuprofen in plaats van paracetamol. De roze pillen geven me hoop. En insmeren met Voltaren, wat qua prijs zeer waardevol zou moeten zijn, maar wat mij niet zoveel vertrouwen geeft.
Vamos tirando zegt de Andaluz.