In Nederland neemt het aantal met corona besmette mensen af, terwijl het hier in Spanje nog altijd toeneemt. Vooral in het noorden van Spanje is de toename al tijden zorgwekkend. In Andalusië viel het tot nu toe mee. Maar ook hier neemt nu het aantal besmettingen toe, vooral in de provincie Sevilla.

Ik zit weleens de denken (ja hoor, dat doe ik soms) hoe dat komt. Waarom gaat het nu in Nederland wel de goede kant op en in Spanje niet? Ik denk dat men in Nederland geleerd heeft van de eerste corona-golf en het ontstaan van de tweede. Men heeft onderzocht waar de besmettingshaarden vooral zijn en hoe deze te voorkomen. En dat is met name natuurlijk waar veel mensen bijeen komen in vooral afgesloten ruimtes. En daartegen zijn nu heel gericht maatregelen genomen en dat blijkt te helpen. Ik vind dat je nu pas kan spreken van een intelligente, gedeeltelijke lockdown in Nederland.

In Spanje daarentegen lijkt men als een ezel aan een touw in een rondje te blijven lopen. Weliswaar loopt iedereen hier met een mondkapje, ook op plekken waar dat naar mijn mening niet nodig is, zoals op de bergpaden rond het dorp. Maar de cafés en restaurants zijn gewoon open en daar zitten groepen van soms meer dan vijf of zes mensen gezellig zonder mondkapje te smikkelen en vooral veel te praten zonder mondkapje, want daar mag het af! Mensen zijn zeer gehoorzaam hier als het aankomt op het dragen van dat mondkapje op straat en overal in winkels. Overal staan flessen met ontsmettingsvloeistof voor de handen en de karretjes en sommigen dragen zelfs plastic handschoenen in de supermarkt. Maar wie controleert wat men thuis doet en in de talrijke bars, die nog steeds goed bezocht worden? Nu geldt in sommige regio´s van Spanje een verbod om stad of dorp te verlaten. Maar wat heeft dat dan voor zin?

Hoewel ik tijdens de eerste golf vond dat Spanje serieuzer en consequenter omging met de pandemiegolf, vind ik dat Nederland nu laat zien geleerd te hebben van de eerdere fouten. Dat maakt dat ik blij ben over vier dagen naar Nederland te kunnen terugkeren. Overigens maakt het voor mij en mijn lief niets uit of we hier zijn of daar qua gedrag. Zowel hier als daar vermijden wij drukke plaatsen, bezoeken wij geen café of restaurant en genieten wij het liefst van wandelingen in de ochtenduren. En we zijn graag thuis.

De kinderen zal ik gezin per gezin gaan zien inshaallah. Dat is sowieso ook rustiger. Ik houd van kleine gezelschappen en minder van grote groepsbijeenkomsten. Maar ik begrijp dat dit niet voor iedereen hetzelfde is en dat veel mensen lijden onder de opgelegde beperkingen.