Als Ahmad en ik terug lopen van yoga naar huis, zien we veel dode vliegende mieren op de weg liggen. Ze zijn aangereden door voorbijkomende auto’s of platgetrapt door voetgangers. Waar komen al die vliegende mieren vandaan?
‘Je ziet ze altijd na de eerste herfstregen’, zegt Ahmad. En dan vertelt hij mij anekdotes over deze diertjes die ik nog niet wist. Ze hebben ook koninginnen, net als bijen. En die koninginnen zijn de enigen die voor een nageslacht zorgen door heel veel eitjes te leggen. En van alle mieren is er maar één mannetje dat haar mag bevruchten, degene die het eerste bij haar is. ‘En de ander mannetjes en vrouwtjes dan?’, vraag ik verbaasd. Die hebben niets. Ze zijn er alleen maar om te werken. Wat een leven! En het bevruchten van de koningin-mier vindt ook maar eenmaal plaats en vlak na de daad sterft het mannetje. De koningin trekt dan haar eigen vleugels uit en graaft een tunnel, waarin zij haar eitjes legt. Zo sticht zij een gehele nieuwe mierengemeenschap met weer een koningin en werkers. Na het het uitkomen van alle eitjes sterft zij. Ook niet echt heel leuk.
Tja, de natuur is zoals deze is…..
Bij thuiskomst zie ik ook een aantal vliegende mieren op ons balkon rondkruipen en een grote mier zonder vleugels. Bij gebrek aan andere huisdieren moet ik het stellen met deze dieren als ‘huisdier’ 😉
Ik zie een lieveheersbeestje dat op de tafel zijn/haar vleugeltjes spreidt en dan opstijgt en wegvliegt. Ik zie een ander lieveheersbeestje. Niet rood met zwarte stippen, maar een beetje koperkleurig. Het diertje wil ook wegvliegen, maar het kan dat niet, omdat maar één vleugel zich wil spreiden. De linkervleugel lijkt vast te zitten of verlamd te zijn. Wat zielig. Bij elke poging verliest het diertje zijn evenwicht en dreigt om te vallen. Ahmad probeert het beestje te helpen door te kijken of hij met zijn hand het vleugeltje kan spreiden. Dat lukt niet.
Het diertje blijft rondjes lopen rond de rand van de tafel. Daarna op de vloer van het balkon. Ik laat hem voorzichtig op een servetje stappen en zet hem dan op de rand van een plantenbak. Misschien zal hij daar insecten vinden om te eten of misschien lust hij ook wel de blaadjes van plant.
Het diertje blijft in mijn gedachten. Als ik de volgende dag naar het beestje zoek, vind ik het niet meer. Er kan van alles met hem/haar gebeurd zijn. We konden haar/hem niet redden.