Vanmorgen ging Ahmad naar de uroloog. Hij wilde weten wat er aan de hand was, omdat hij al een tijd klachten heeft. Bij een onderzoek kwam naar voren dat hij een steen van 1,5 cm heeft in zijn blaas. De steen zit net voor de uitgang en belemmert de onbekommerde doorstroom van zijn plasjes. De steen zal verwijderd moeten worden door middel van een operatie. Ik ben wel blij voor hem, want als die steen verwijderd is, dan zal dat voor hem vast een opluchting zijn. Net als het geval is met de galstenen die hij een paar jaar geleden moest laten verwijderen. Sinds die operatie voelt hij zich veel beter en hij heeft geen buikpijnaanvallen meer gehad.

´Ik lijk wel een steengroeve,´ zegt Ahmad. ´Waar komen die stenen vandaan?´ Tja, wie zal het zeggen. We krijgen allemaal wel wat als we ouder worden, tenzij je heel veel geluk hebt.

Deze week moet hij nog een paar keer naar het ziekenhuis voor verdere onderzoeken en donderdag hoort hij wat de operatiedatum zal zijn. Ik denk niet dat het allemaal kan gebeuren voordat we van plan waren naar Nederland te vertrekken. We hebben tickets voor 21 april. Dus waarschijnlijk moeten wij onze reis naar Nederland uitstellen.

Zo zien we maar weer. Dingen gaan niet altijd volgens plan. Gewoon meegaan met de flow is mijn devies. Het heeft geen zin om achteruit te roeien op een boot die al met volle kracht vooruit gaat.

Voorlopig zit ik hier als een koukleum (vanwege het vasten) met een dekentje over mijn benen en een kruik op schoot. Maar de temperatuur gaat hier vanaf woensdag omhoog. Februari was hier uitzonderlijk warm en maart uitzonderlijk koud en grijs. Ook het weer kan je niet voorzien.