Laatst vertelde ik er al wat over. Het interessante fenomeen dat je een paard kan laten paren met een ezel en dat daaruit een muilezel geboren wordt. Je kan een hengst een ezel laten dekken en dan wordt daaruit een muilezel geboren die vrij klein van stuk is en als je een ezel een merrie laat dekken dan is de muilezel in de regel wat groter van stuk. Zoals ik al eerder schreef, is de muilezel ideaal voor het helpen bij zwaar werk, omdat deze de kracht van de ezel combineert met het relatief gehoorzame karakter van het paard. Behalve als het een ongecastreerd mannetje betreft. Dan is de muilezel niet te temmen voor werk. Dus in de regel worden mannelijke muilezels gecastreerd. Sowieso kunnen muilezels geen nageslacht verwekken. Ook al wordt een muilezel gedekt of ook al dekt een muilezel een andere muilezel of ezel of paard, er zal geen nageslacht van komen. Zo mooi is dat geregeld in de natuur. Toch worden ook ongecastreerde muilezels weleens ingezet voor werk. Namelijk door schaapherders. Dit omdat zij heel goed kunnen mee grazen met de kudde en omdat zij in geval van een aanval door een wolf de schapen beschermen. Dan komt hun wilde en ongetemde karakter wel goed van pas.

Ik wilde een karikatuur van een muilezel maken die trapt met één achterpoot. Maar toen wees Ahmad me op iets anders dat ik ook nog niet wist. Een koe trapt met één poot, maar een paard en een (muil)ezel doen dit altijd met beide benen tegelijk en dat zijn meestal de achterbenen, maar het kunnen ook de voorbenen zijn. Ze laten echter alleen een wind als ze met de achterbenen trappen. Goed om te weten.

Ik zorg dat ik uit de buurt blijf. Ik ben sowieso geen held met paarden, ezels en muilezels. Maar ik vind het schitterende dieren van een bijna mystieke schoonheid.