Vandaag was een van de eerste dingen die ik deed Transavia bellen. En daar werd ik bevestigt in mijn verwachting dat onze vlucht naar Nederland van 23 april in ieder geval niet zal doorgaan. Gek genoeg werd ik door dit bericht niet lam geslagen, maar kreeg ik juist een energie boost. Alsof ik een lion reep had gegeten. Ik zag direct weer voordelen. Geen zorgen meer over het al dan niet opgaan van de boodschappen die ik altijd voor minstens vijf dagen insla. We hebben nu de tijd om dat allemaal op te eten. En nu kreeg ik ineens ook weer vaste plannen. Voor nog een minischilderijtje op een houten paneeltje, dit keer van Ahmad die in de nacht verdwijnt, van achter gezien, op een muilezel gezeten en met een andere muilezel aan de leiband. En ook een ander plan voor daarna. Een zwart wit tekening van hem als klein jongetje met zijn grotere broer en zus. Daar kan ik wel even zoet mee zijn. De eenhoorn kan ik beter in Nederland schilderen. Dan hoef ik er niet mee te sjouwen als het vliegtuig eindelijk vliegt.

Intussen had Ahmad ook een plan met mij voor vandaag. ´Als je vandaag mijn haar niet knipt, dan zet ik zelf de tondeuse erop.´ O nee! Dat is het laatste wat ik wil dat hij doet, zichzelf een gemillimeterde kop scheren, zoals hij dat gewend was voor hij mij kende. Lekker goedkoop maar geen gezicht. Zonde van zijn mooie haar. ´Nee nee! Ik knip je wel. Vandaag nog,´ haastte ik me te zeggen.

Eerlijk gezegd vond ik dat behoorlijk eng, om zomaar in zijn haar te gaan snoeien. Ik heb de voorgaande dagen al wat gespiekt op YouTube en zag daar dat er vele stijlen van knippen en scheren zijn, de één nog ingewikkelder dan de andere. Het werd er allemaal niet duidelijker op voor me, maar een paar belangrijke wetmatigheden van het kappersvak bleef ik wel onthouden. Een recente foto van minister de Jong, die door zijn vrouw is geknipt onder begeleiding van instructies door een echte kapper, gaf mij niet meer zelfvertrouwen. Ik zag bij deze minister een rand in het kapsel die er niet hoort te zitten.

Maar met de energieboost die me vandaag ten deel viel durfde ik het toch wel aan om met het haar van manlief te beginnen. We hebben er nota bene speciaal een heuse kappers-set voor in huis gehaald.

Ik begon met de tondeuse op stand vier en liet me daarna met tondeuse en schaar leiden door de natuurlijke val van het overigens gemakkelijke haar. En ik moet zeggen dat ik heel tevreden ben met het uiteindelijke resultaat. Zelfs mijn jongste zoon vindt het goed gedaan en dat wil wat zeggen. Hij is een haar-criticus bij uitstek. Dus ik ben stiekem een beetje trots dat ik van mijn lieve Ahmad weer de gentleman heb kunnen maken die hij is en dat hij niet over straat hoeft als een onverzorgde grijsaard met overal wildgroei van plukken haar.

En nu maakt mijn lieve Ahmad koekjes, zonder suiker, maar gezoet met banaan en dadels en er zit zelfs pindakaas (mijn lievelingsbeleg) in verwerkt. Mmm. Ik verheug me op de thee straks. Het leven is goed.