Zoals mijn enkele trouwe lezertjes weten, ben ik op schilder- en tekengebied een absolute leek, een autodidact, die ook nog pas sinds kort bezig is en die al haar ‘kennis’ op dit gebied afkijkt vanYouTube, mijn grote leraar, die me de laatste jaren al van heel wat weetjes heeft voorzien.
Op dit moment kijk ik de kunst af van Sergey Gusev
Zoals veel anderen zegt hij ook dat het o.k. is en zelfs raadzaam om je canvas, voordat je begint met je werkstukje, in zijn geheel te bedekken met een verflaag, verdund met terpentine (omdat dat snel droogt). Dan kan je na een paar dagen al beginnen met je eigenlijke schilderij. De kleur die je neemt voor die onderlaag doet er niet zoveel toe. Ik nam tot nu toe altijd een beige kleur als ondergrond. Dat doet warmer aan dan dat het wit van zo een canvas en je kan er nog altijd goed op tekenen.
Maar dit keer ‘deed ik eens gek’, omdat ik de achtergrond van het portret op de foto van mijn derde kleinzoon al had gefotoshopt en had voorzien van water en een zonsondergang, dacht ik: ‘laat ik een warm rood nemen als ondergrond. Ik mengde wat rood en nog wat (ben vergeten wat) en begon vrolijk te kladderen. De ondergrond vereist geen precisie, maar mag slordig worden opgezet. Ik schrok van de kleur. Bloedrood! Allemachtig, wat bevatten die Rembrandt-verven veel pigment. Maar eens begonnen…..doorgegaan…en doorgegaan. En daar zat ik met een bloedrood canvas.
Niks aan de hand. Olieverf laat zich altijd overschilderen. En licht op donker gaat dan in de regel beter dan donker op licht (als het nog nat is).
Ik liet het drogen en gisteren was het droog genoeg om erop te kunnen tekenen en gummen. Maar dat valt niet mee. Ga maar eens een gezicht tekenen op een donkere ondergrond. Dat is moeilijk! Maar ik heb weer wat geleerd. Maak je ondergrond nooit meer te donker, Shabnam. Potverdikkeme.