Al bij het bezoek aan Sevilla viel me op dat ik wel erg ´relaxed´ was voor mijn doen. Terwijl Ahmad met zijn dochter aan het klussen was, lag ik te lezen in mijn toen nog niet kapot gevallen e-reader met mijn kleren aan onder de dekens van het logeerbed. Want ik had het een beetje koud. In Spanje heb je dat al snel op een regenachtige dag bij 14 graden. De huizen daar zijn in de regel slecht geïsoleerd.
Ik viel tijdens dat lezen ook nog even in slaap en dat is niks voor mij, tenzij ik ziek ben. Tijdens het wandelen in de ochtend namen we na het eten een ijsje en dat lepelden we al lopende in de koude wind op. Ik heb sowieso al geen voorkeur voor lopend eten, maar het eten van dit ijsje in die koude wind voelde voor mij als een kwelling. Toen we een prullenbak passeerden dumpte ik dan ook de ijskoude versnapering.
Ahmad en ik kwamen na twee dagen allebei doodmoe thuis na het uitje in de regen. Dat vond ik vrij normaal, want we hadden al met al ook veel gelopen en we waren twee dagen uit onze vertrouwde omgeving geweest.
Maar gisteren voelde ik me nog steeds moe en ´niet lekker´. Ik had keelpijn. Waar kwam die vandaan? Ik was niet verkouden en de pijn zat maar aan één kant. Trok wel door mijn hele bakkus naar mijn neus en oor. Kwam deze pijn wellicht van een stiekem ontstoken wortel van één van mijn kiezen of tanden? Ik wist het niet en internet maakt je in zulke gevallen ook niet wijzer. We besloten een afspraak voor mij te maken bij de plaatselijke dokterspost. De afspraak was voor vanmorgen. ´Zal ik wel gaan?´ vroeg ik Ahmad. ´De pijn valt eigenlijk best mee.´ Hij vond dat ik beter toch kon gaan en ikzelf eigenlijk ook. Dus ik ging. Hier hoef je niet lang te wachten, als je een afspraak hebt bij de dokter. Ze werken keurig op tijd. De dokter keek even in mijn keel met een houten lollystokje op mijn tong en constateerde direct een laryngitis. Dus het had niets te maken met tanden of kiezen (?), wilde ik nog weten. Nee. Ik voelde me hierover opgelucht. Geen gedonder met tandartsen gelukkig. Wel antibiotica. Drie pilletjes voor drie achtereenvolgende dagen.
Blij dat ik toch maar gegaan was, liep ik naar buiten. Ik maakte een ommetje via een mooie route door het dorp naar de apotheek. Leuke oude straatjes met aan weerszijden potten met plantjes, hangend aan de muur. Een mooie ochtendzon daarop. Uiteraard had ik net mijn camera weer niet bij me om mooie beelden vast te leggen.
Bij de apotheek was ik blij verrast dat ik (omdat ik hier een patiëntregistratienummer schijn te hebben) 40 % korting kreeg op mijn medicijnen, die hier toch al aanzienlijk goedkoper zijn dan in Nederland. Ik betaalde 2 euro voor de antibiotica. De voorgeschreven ibuprofen liet ik voor wat het was. Die zou enkel zijn voor de ´malestar´. Ik gebruik daarvoor liever zo nodig paracetamol.
Al met al ben ik wel opgelucht. Ik las gisteren allemaal enge dingen die je kan hebben als je keel onverklaarbaar ineens pijn doet. Dan is horen dat je faryngitis hebt een opluchting.