Gisteren naar Heerlen geweest met het o.v. om de urn met as van mijn vader op te halen. We kwamen een beetje ‘verozeld’ en doodmoe thuis. Nu is het wachten tot de dooi inzet om de urn in de tuin te kunnen begraven.
Ik overdenk gebeurtenissen en er komen de volgende gedachten in me op. Het dragen van een pij maakt mensen niet tot een vrome monnik, het dragen van een jellaba of hoofddoek maakt iemand niet tot een vrome moslim en ….. het dragen van dure dameskleding maakt iemand niet tot een dame.
Goedheid en goede manieren zitten in de mens en komen uit het hart. Oprechtheid is een schaars goed en heeft alles te maken met eerlijk naar jezelf in de spiegel willen kijken.
Ik treur om mijn vader en om zijn én mijn gemiste kansen. Ik ben dankbaar dat ik een kijkje heb mogen nemen in de mooie ziel van mijn vader. Maar juist het bij tijd en wijle te hebben mogen ervaren van de liefde waartoe hij in staat was en het besef deze onnodig te hebben moeten missen door toedoen van anderen maakt verdrietig. Ik treur vooral om de gemiste kansen van mijn vader. Zijn leven is nu voorbij.
Moge hij rusten in oneindige vrede, omringd door even oneindige en oprechte liefde, te midden van al degenen die hij heeft lief gehad en die al voor hem zijn heengegaan……