voor het slapen gaan
ontbijt om 4 uur in de ochtend, met op de achtergrond het geluid van hanengekraai
onze twee vaste bezoekertjes
En overdag in huis rondhangen met een droge mond 😉
Ramadan 2017
Shabnamblog
voor het slapen gaan
ontbijt om 4 uur in de ochtend, met op de achtergrond het geluid van hanengekraai
onze twee vaste bezoekertjes
En overdag in huis rondhangen met een droge mond 😉
Rare vraag missch – maar voel je je nu dichter bij Allah?
Of ben je vooral moe, gesloopt, tot niks in staat, hongerig en dorstig? en hoe lang moet/mag je nog?
Geen rare vraag, maar een goede vraag, die Ahmad en ik ons deze maand ramadan ook stellen! De vraag verdient een eerlijk antwoord. Voel me dit jaar niet zozeer ‘dichter bij Allah’ en het ‘zoete ramadangevoel’ blijft ook uit. Het is voor het eerst dat ik lang achtereen vast bij grote hitte en het valt me niet mee. Sta op met een smaak van dode garnalen in mijn mond. In de ochtend en vroege middag nog redelijk wat energie. Dan doe ik zoveel mogelijk van wat ik beslist wil doen die dag. Daarna inderdaad slapte en hoofdpijn tot eindelijk het moment van drinken en wat eten aanbreekt. Dat is wel een mooi moment. De ‘koperen klootzak’ is dan net ondergegaan en op het terrasje zitten we dan koel bij te komen.
Ahmad liet al een opmerking vallen van ‘misschien volgend jaar niet meer, we zijn op leeftijd’. Maar ik ben te schijterig om het op te geven. Het vasten is immers één van de vijf ‘pilaren’ van de islam.
Het enige dat ik misschien wel kan zeggen is dat ik ‘mezelf behoorlijk tegenkom’. Is niet altijd even leuk, maar wie weet toch nuttig. Leidt in elk geval tot goede voornemens 😉
Sinds ik kon nadenken over God, Allah, Jahweh, Jehova, of welke andere benaming dan ook voor iets dat zonder harde wetenschappelijke bewijskracht voornamelijk een denkbeeld of gelijke hersenactiviteit is, is het mij -en met mij vele anderen- opgevallen dat er, zeker volgens de ‘Heilige’ boeken, altijd sprake is van een God die aanbeden wenst te worden, die gevreesd moet worden. Die onderwerping eist; waarbij vrouwtjes twee keer het onderspit delven omdat zij ook nog onderdanig dienen te zijn aan de mannetjes. Die geen ‘collega’ God tolereert.
Die almachtig heet te zijn volgens diezelfde boeken, maar niet in staat is te verhinderen dat in een Londen’s flatgebouw tientallen mensen voortijdig met de hel kennismaken, die kennelijk onvoldoende erbarmen heeft met kindertjes die uit elkaar worden gereten bij bombardementen, of die voor altijd van hun ouders gescheiden worden. Die er voldoening uit haalt dat mensen zichzelf vernederen en kwellen om zijn wil en glorie.
Het excuus van gelovigen is dan dat de Satan (een gevallen hemelgeest volgens de boeken; de opstandige Lucifer) daar de hand in heeft, het ego dwars ligt of dat karma de oorzaak is.
Is het niet aannemelijker dat wij met z’n allen eigenlijk niet weten hoe het bovennatuurlijke wel of niet geregeld is? Dat wij geloven uit rationeel onvermogen?
Dat wij hoop creëren uit de fysische en psychische sensatie die we liefde noemen? Dat wij orde willen scheppen in de angstaanjagende complexiteit van bewustzijn omtrent leven en dood?
Is de God, zoals wij die bedacht hebben of door onze medemensen geserveerd hebben gekregen, eigenlijk niet een wreed soort monster? Een hersenschim waar de hele mensheid zich door laat intimideren, ermee worstelt, zich in allerlei bochten probeert te wringen, om toch maar vooral op de eerste rang te kunnen zitten in dat wonderlijke hiernamaals en verre te blijven van het eeuwige hellevuur?
Ik durf te zeggen dat ik het niet weet!
Ik kan niet ontkennen dat er een bijzondere mate van ordening is in het geheel van de schepping, of misschien wel een chaos die ik ervaar als een ordening. Waar kennelijk zeer verschillende levensvormen samenwerken, ja zelfs afhankelijk zijn van elkaar. Waar levensvormen, op bescheiden schaal, zelf in staat zijn om te conceptueren, te creëren en te implementeren. Waar grootdeels onbegrepen krachten het universum in stand houden. Waar de principes van tijd, ruimte, materie, energie bepalend zijn.
Ik weet het werkelijk niet en ik durf er ook geen etiket op te plakken. Het is zoals het is.
Is er een God? Ik kan het met geen mogelijkheid uitsluiten of ontkennen, het is te groot, te overweldigend.
Uit de aard van mijn wezen zal ik mij moeten voeden, ik voel niet de drang, noch heb ik de overtuiging om mezelf te kwellen. Ik vast niet!
@ Theo Mooi gezegd en ik begrijp je gedachtegang. Verschil tussen jou en mij is dat ik niet twijfel over het bestaan van wat ik Allah noem. Waar ik wel mijn bedenkingen tegen heb zijn de vele regels die mensen zich gesteld hebben, toen de religies zich ontwikkelden tot bolwerken met door mensen erbij verzonnen strenge voorschriften. In veel culturen bovendien met sterk patriarchale kenmerken. Die regels, waarvan ik er veel heb leren kennen door het bestuderen van hadith en het luisteren naar mijn geloofsgenoten, ben ik in de loop der jaren gaan zien als twijfelachtig en onnodig onderdrukkend. Vreemd genoeg tonen die regels sterke overeenkomsten met de leer van de het strenge christendom en ander godsdiensten en ze zijn inderdaad vaak vrouwonvriendelijk.
Ik houd me nu alleen aan wat er staat in de Koran, die bedoeld is als een richtlijn en houvast. Meer heb ik niet om op te vertrouwen.
Het vasten zie ik overigens niet als jezelf kwellen zonder doel. Van oudsher hebben mensen het vasten aangewend om tot spiritueel inzicht te komen. Jezus was ook één van die mensen. In de medische wetenschap is bevestigd dat het vasten, zoals dit plaatsvindt tijdens de ramadan, goed is voor het lichaam en het lichaam reinigt van afvalstoffen. Het is een soort schoonmaak in lichaam en geest.
Makkelijk is het niet en allicht zal men veel excuses kunnen bedenken om het na te laten.
Koran 50:16.
And indeed We have created man,
and We know what his ownself whispers to him.
And We are nearer to him than his jugular vein (by Our Knowledge)
??
Smeekbede: May Allah swt help us maintain Taqwa
in our hearts all the days of our lives.
May Allah swt place us above the evil
plots of Shaitan, the evil genius,
who has been cutting our string of tight relationship with Allah.
InshaAllah
Ik ben blij dat ik je niet beledigde met mijn vraag.
Hij was oprecht bedoeld en ontstond als een reactie op wat je hier zelf schrijft: weinig vreugde, weinig mooi inzicht, veel afzien.
Ik vind het interessant dat Ahmad oppert dat het een mogelijkheid is om Ramadan volgend jaar niet te doen en dat jij dan zegt dat je ’te schijterig’ bent om het op te geven.
Zieke mensen hoeven ook niet te vasten, heb ik begrepen.
Nu zijn jullie niet ziek maar jullie voelen je er duidelijk niet lekker bij of dat nou met jullie leeftijd te maken heeft of met iets anders.
Ik dacht trouwens dat het de koperen ‘ploert’ was en niet de koperen ‘klootzak’ maar missch is dat een extra aanwijzing dat je de zon even niet meer trekt? 😉 Nog een week, hè?
@ Jeanne. Nee, je verwoordde echt wel een beetje onze eigen twijfel die af en toe zijn luciferkopje opsteekt. De ene dag voel je je beroerder dan de andere, maar er zijn ook mooie momenten en af en toe een’aha-erlebnis’. Eigenlijk pas de laatste dagen! Dat maakt het toch de moeite waard om het wel vol te houden. Inderdaad de zon moet zijn ‘de koperen ploert’ en geen klootzak, hoewel de alliteratie ook wel mooi klinkt. Astagfirullah (d.w.z. sorry Allah). De zon brengt ons veel goeds en is onontbeerlijk voor leven op aarde. Geeft op sommige momenten veel warmte af, die de mens niet goed kan verdragen. Koude en hitte zijn geen van beiden prettig, maar komen helaas voor in het leven van mens en dier. We hebben sinds twee dagen een ventilator en dat verlicht. Nog twee uur en 5 minuten en daarna nog 6 dagen….