Omdat het net iets te warm is voor een wandeling op de berg en we er toch even uit willen, besluiten we tot een wandeling langs het strand. Misschien is het leuk om van Torremolinos richting Malaga te lopen via de kust. Goed voor de voeten. Op de terugweg moeten we toevallig toch even langs Carrefour voor bepaalde producten die ze in andere ‘supermercados’ niet hebben en dat ligt op de route.
We zetten onze strandstoeltjes alvast in de auto, voor het geval dat we na de wandeling nog even op het strand willen blijven lezen in onze e-readers.
Ik neem mijn camera mee en wil ook mijn e-reader meenemen, maar die past niet in mijn cameratasje. Ahmad geeft mij een oud tasje van hem, waarin de e-reader net past, maar het ritsje kan niet dicht. ‘Geeft niet,’ zeg ik. ‘Hij valt er toch niet uit.’
Ik zet de auto aan de behoorlijk drukke kustlijn van Torremolinos en we beginnen aan onze wandeling. We lopen met onze schoenen in de hand en ook onze tasjes met de e-reader. ‘Stom van ons,’ zeg ik. ‘We hoefden helemaal niet met deze e-readers te sjouwen, want als we willen lezen moeten we toch eerst de stoeltjes uit de auto halen.’ ‘Ja, dat is waar,’ zegt Ahmad. Maar ja, wat maakt het uit. We lopen toch al en zo zwaar zijn die tasjes met e-readers niet.
Het is een leuke wandeling. Ik zie zelfs hier en daar schelpen en ik buk om er een paar op te rapen, die ik overigens later weer weggooi. We hebben de vele strandtentjes, hotels en appartementen langs de kust achter ons gelaten en komen dichter bij het vliegveld, van waaruit een startbaan vliegtuigen regelrecht in de richting van de kustlijn stuurt. Daar waar de vliegtuigen overvliegen is het strand een stuk rustiger met minder bebouwing. Veel leuker. We besluiten voortaan regelrecht naar dat rustigere strand te gaan.

Dan lopen we weer terug naar de auto. Bij de auto aangekomen merk ik dat ik kennelijk al een tijd gelopen heb met een tasje zonder e-reader. Ik merkte het verschil in gewicht niet op, omdat ik ook met een cameratasje liep.
Karamba! Sony e-reader weg! En ook al mijn bibliotheekboeken die ik erin had opgeslagen om te lezen.
We zoeken naar een e-reader bij Carrefour en bij Media Markt. Geen Sony daar. Sony lijkt hier niet verkocht te worden. Wel Kobo. Dan zoeken we thuis op internet. Amazon verkoopt uiteraard Kindle, geen mooie Sony maar ook wel Kobo. Ahmad bestelt voor mij een Kobo met een intern verlicht groot scherm.
‘Ik heb ‘premium’,’ zegt Ahmad. ‘Dat betekent dat alles wat ik bestel de volgende dag geleverd wordt. Geen probleem. Een dag zonder lezen kan ik wel. We bestellen de Kobo Aura H20. Ik ben helemaal blij. Morgen heb ik een nieuwe e-reader. Dan kijken we even op de bestelling en daar zie ik dat ik het beschermhoesje morgen krijg, maar de e-reader tussen 26 april en 5 mei! Dat is niet fijn! Zo lang geen leesvoer!
Ahmad belt naar Amazon. De medewerker legt uit dat de Kobo uit het buitenland komt en dat het ze daarom een week of langer armslag nemen, omdat de komst van het ding afhangt van douane-formaliteiten. ‘Dan annuleer ik de bestelling,’ zegt Ahmad.
Hij heeft hem nu geannuleerd, maar of wij ons geld terugkrijgen hangt af wat de buitenlandse verkoper doet met de Kobo. Gaat hij hem toch sturen, omdat hij de annulering niet accepteert? Of hij accepteert de annulering wel, maar die beslissing moet ik afwachten. Als ik nu elders een Kobo ga zoeken, dan heb ik kans dat ik straks met twee e-readers zit opgescheept. Maar als ik niets doe……….
Eèèèch!!!!! Mijn hersens kraken. Mensen praten over hoe moeilijk het is af te kicken van telefoon en internet. Wat dacht je van geen leesvoer hebben.