Natuurlijk mis ik veel. Mijn kinderen kunnen me niet van minuut tot minuut op de hoogte houden van hun wel en wee. Maar ik ben al blij met de nieuwtjes die ik af en toe mag vernemen.

Zo hoor ik van mijn schoondochter dat er dagelijks twee verliefde duiven mijn tuin bezoeken. Zij komen daar om de liefde te bedrijven. Ik wist niet dat mijn tuin daartoe uitnodigde.
Verder blijkt Noëlle grote vorderingen te maken in haar ontwikkeling. Zij doet dingen die in mijn ogen zeldzaam zijn voor een kindje van haar leeftijd (14 maanden). Was ze een tijdje wat recalcitrant als ze moest gaan slapen en bleef ze dan lange tijd staan in haar bedje met haar knuffel en slaappop in haar armpjes gekneld. Nu is dat ineens anders. Ze neemt nu zelf het heft in handen!
Als ze wil slapen maakt ze onderaan de trap duidelijk dat ze naar boven wil. Als haar moeder dan achter haar komt staan klimt ze zelf de trap op en loopt/kruipt regelrecht naar haar bedje. Daar veert ze dan een paar keer door haar knieën, duidelijk makend dat ze erin getild wil worden. Vervolgens blijft ze soms nog wel even staan in haar bed (in plaats van direct te gaan liggen) met knuf en pop, maar dat hoort kennelijk bij haar slaapritueel. Als je haar dan zo achterlaat, gaat ze in de regel zelf liggen en valt in slaap. Soms is ze haar knuffel, pop of speen kwijt, omdat zij die buiten haar bedje heeft laten vallen en dat maakt zij dan wel even kenbaar, maar als je haar die dan geeft, gaat ze zoet slapen.
Als ze wakker wordt en je zet haar even op het verschoonkussen om haar uit haar slaapzak te halen en eventueel te verschonen, dan geeft ze zelf haar haarspeldje aan en doet haar hoofdje naar voren, zodat je het speldje erin kan doen. Daarna heeft ze ook zelf haar schoentjes aan!
Ze is dol op thee en kan al thee drinken uit een glas met kleine slokjes. En als je haar broodje in stukjes snijdt en haar waterflesje ernaast zet, dan eet ze helemaal zelf haar broodje op en drinkt zelf uit haar flesje 🙂
Verder is ze er dol op om samen met je dingen te bekijken en aan te wijzen. Als je zegt ‘appel’, dan wijst ze de appel aan en als je zegt bloem, dan weet ze wat een bloem is en maakt er ook snuifbewegingen bij met haar neusje alsof ze wil ruiken of de bloem ook geurt.
Ik vind het grappig en mooi om dit allemaal te mogen horen en ik ben trots op mijn kinderen en op Noëlle dat zij zo een ontwikkeling mogen meemaken. En dat dit allemaal gebeurt in mijn huis, waar ze nu tijdelijk verblijven. Huisje weltevree 😉
Ook ben ik trots op mijn schoondochter, die na een best moeilijke tijd (de tijd waarin Noëlle nog minder duidelijk kon maken wat er met haar aan de hand was) nu kan genieten van meer rust. Een tevreden en gelukkig kind dat nu wel makkelijk gaat slapen en in de nachten grotendeels doorslaapt. Dat maakt dat vader en moeder nu ook wat relaxter kunnen genieten en dat moeder meer toekomt aan haar eigen dingetjes, zoals sporten en het halen van haar rijbewijs.