Gisteren schreef ik een stukje (of was het eergisteren?). Ik kreeg daarop drie reacties, die ik alle drie erg op prijs stel.
Het stukje heette ‘kortzichtige imams’. Ik heb het stukje vandaag verwijderd en daarmee zijn de reacties helaas ook verdwenen. Het was een casusbeschrijving van een reactie van een imam op een echtpaar met geloofsissues. De reactie van de imam vond ik achterlijk en kortzichtig. De reacties die ik op mijn stukje kreeg waren reacties die ik kon verwachten. Er zijn mensen die niet geloven, maar die zich wel proberen in te leven in mensen die wel geloven en daar respect voor hebben, welk geloof het ook is. Er zijn ook mensen die elke vorm van geloof belachelijk vinden. En er zijn mensen die geen moeite hebben met een religieuze beleving op zich maar die alle rituelen van de diverse geloven en de regelgeving van de geloven overbodig vinden. Er zijn zelfs mensen die de heilige boeken afdoen als sprookjesverhalen, door mensen verzonnen.
Vast staat dat achterlijke imams, hindu- en andere priesters en rabbi’s zich dikwijls heel rigide houden aan bepaalde regels uit hun heilige boeken die zij wensen te interpreteren in de meest letterlijke vorm. Men bestempelt deze lieden dan vaak als ‘orthodox’, terwijl zij juist ‘vernieuwers zijn die de boeken lezen met de menselijke maat van hun beperkte zintuigen zonder hun hart open te stellen voor de goddelijke boodschap achter de woorden. In de Koran wordt gewaarschuwd dat sommige delen van het Boek letterlijk gelezen moeten worden en andere overdrachtelijk. Hoe sterker je ‘íman’ (geloof), hoe groter je begrip van de heilige tekst. De boeken kunnen niet gelezen worden als ‘kookboeken’ met letterlijke voorschriften. En dat wordt helaas te vaak gedaan door sommige schrift-geleerden. Zij bezitten veel autoriteit en worden door de geloofsgemeenschap gezien als leidsmannen (ja, het zijn in de regel inderdaad meestal mannen!) voor de gelovigen. Bij onzekerheid over levensvragen worden maar al te vaak deze ‘voorgangers in het geloof’ geraadpleegd.
Daarop ben ik tegen. Zodra iemand kan lezen, is deze zelf in staat de boeken te raadplegen die gaan over zijn/ haar geloof. De leidraad bij het handelen dient mijns inzien altijd je eigen geweten te zijn en dat is bij iedereen aanwezig, gelovig en ongelovig. Ik ben het dus niet eens met de macht die de imams hebben over gelovigen. Zij verzieken onnodig levens van goedgelovige mensen. Daarnaast geven zij de islam, die zou kunnen stralen als een zon, een slechte naam bij mensen die onbekend zijn met dit geloof. Onnodig wordt zo haat gekweekt.
Ik heb het nu over de islam, maar hetzelfde kan gezegd worden over de schrift-geleerden en voorgangers van andere geloven. Zij zijn de ware veroorzakers van mis(ver)standen, zoals lang geleden de inquisitie en de kruistochten. En heden ten dage bijvoorbeeld het feit dat vrouwen in naam van het geloof onderdrukt worden. Zoals in gebieden waar vrouwen achterin de bus moeten plaats nemen en een pruik moeten dragen (orthodoxe joden), niet mogen auto rijden en zich totaal moeten bedekken op straat (Saoudi Arabië, salafisme), van hun clitoris worden beroofd (uit bijgeloof dat niets met welke religie dan ook te maken heeft en dat nu overal opnieuw zijn duivelse kop op steekt in salafistisch geïndoctrineerde moslimlanden, zelfs in Indonesië) en dat ze geen politiek of religieus ambt mogen bekleden (in Nederland nog een hardnekkig idee in de biblebelt). En het feit dat er nu overal ter wereld bloed wordt vergoten.
Geloof is liefde. Religie verwordt helaas vaak tot haat tegenover andersdenkenden. Waar zijn de wijze mannen en vrouwen die dit een halt kunnen toeroepen? De ware gelovigen?