Om wat moois te zien hoef je meestal niet ver weg te gaan. Dat is hier al net zo als in Den Haag. Gisteren was het lekker weer. Om de hitte van de middagzon voor te zijn gingen we vroeg op pad voor een wandeling op één van de heuvels vlak bij Alhaurin de la Torre. Vanaf ons dakterrasje kunnen wij die heuvels zien en vanaf de heuvel kunnen wij Alhaurin de la Torre zien liggen. Bijna bovenaan de heuvel is een bron met heerlijk koel en zuiver water.
We lopen de hele afstand naar boven en ik voel nog niets aan mijn geopereerde voet. We zien dat we vanaf de bron nog verder kunnen lopen. ‘Dat wil ik een volgende keer doen’, roep ik enthousiast. ‘Dan nemen we koffie en broodjes mee.’ Na wat water gedronken te hebben, keren we terug naar het autootje, de 7 kilometer terug die we zo ongemerkt zijn geklommen. Als we bijna bij de auto zijn heb ik ‘geen voeten meer’. Thuisgekomen ben ik volledig uitgeteld. De napijn in mijn voet duurt tot in de volgende ochtend.
Toch wil ik een andere keer nog wat verder lopen, denk ik alweer, nu ik hersteld ben. Ik ben benieuwd welk uitzicht we hebben vanaf de andere kant van de heuvel. Waarschijnlijk Alhaurin Grande. Uit de mond van één van de vele fietsers vingen we op, dat je over de heuvels ook kan fietsen of wandelen tot Marbella. Dat is voor de ‘dye hards’ onder ons, zonder geopereerde voeten. Of voor mannen en vrouwen met ballonkuiten van het fietsen.