Het gebeurt vaker, dat mensen hun portemonnee ergens laten vallen. Als je geluk hebt, dan is er een eerlijk persoon in de buurt, die je erop attent maakt, zodat je de portemonnee kan oprapen. Of iemand vindt de portemonnee even later en is zo eerlijk om deze ergens te brengen bij de gevonden voorwerpen in deze of gene winkel in de buurt of bij het politiebureau.
In mijn geval ging het anders. Ik had vandaag geen jas aan en zoals gewoonlijk droeg ik mijn telefoon en portemonnee in een schoudertasje. Ik deed wat boodschappen bij het kruitvat en en daarna liep ik naar mijn fiets, vervolgens ging ik naar AH en bij de zelfscankassa ontdekte ik dat mijn portemonnee met al mijn kaartjes (autopapieren, verzekeringsbewijs, rijbewijs, pinpas, OV kaart etc.) niet in mijn tasje zat. Dat was schrikken natuurlijk. Ik liet de boodschappen liggen en zette het op een zoeken. De winkel door, overal waarlangs ik gelopen was, en vervolgens buiten en tot aan de uitgang en de kassa van het kruitvat waar ik het laatst nog had afgerekend. Noppes nada. Ik sprak diverse mensen aan, alle medewerkers van het kruitvat en de AH en de infobalie van de AH. Ook buiten sprak ik mensen aan die daar op bankjes zaten. Iedereen was erg lief en meelevend, maar helaas had niemand wat gezien. En ook al hielpen de medewerkers van het kruitvat en AH me zoeken, het had allemaal geen resultaat. Ik bleef er vrij rustig onder, blokkeerde in de rekening op mijn telefoon wel mijn pinpas, toen ik in de gaten had dat ik die niet ging vinden.
Ik liet mijn naam en telefoonnummer achter bij het kruitvat en bij AH, voor het geval er nog een eerlijke vinder zich zou melden met mijn portemonnee. Op de terugweg liep ik even het politiebureau binnen om aangifte te doen. De agente aan de receptie vertelde mij dat het tegenwoordig niet meer nodig is om aangifte te doen, niet op het bureau en ook niet via internet. Dat ik gewoon alle papieren opnieuw kan opvragen bij de diverse instanties met mijn DigiD. Maar ze ried me aan om daar nog twee dagen mee te wachten. Ze vertelde dat er dagelijks heel veel portemonnees met pasjes werden afgegeven bij de politie en dat de agenten wisten waar ik woonde, als ze mijn naam zagen staan op die pasjes en er ook voor zouden zorgen dat ik die terugkreeg.
Ik voelde me steeds rustiger worden, toen ik eenmaal doorhad dat de angst die ik al eerder had om ooit al mijn papieren te verliezen nu echt werkelijkheid was geworden. Ik herinnerde me dat ik in grotere paniek was toen ik een keer mijn fietssleutel kwijt was en dat ontdekte toen ik veel boodschappen had gedaan voor de buurvrouw. Die sleutel vond ik terug, omdat iemand zo goed was geweest die af te geven in het kruitvat.
Maar dit keer was er nog geen enkel teken van zo een goede afloop. Ik zag dat er inmiddels twee keer gepind was bij de primera in de buurt van waar ik mijn portemonnee was verloren. Weldegelijk was dus iemand er met mijn portemonnee vandoor gegaan. Mijn pas is nu geblokkeerd en het geld uit de portemonnee heeft de persoon zich waarschijnlijk al toegeëigend. Het is afwachten wat hij/zij gaat doen met mijn andere pasjes. Netjes afleveren bij de politie of gewoon ergens dumpen in een vuilnisbak en er ook nog met mijn mooie pashoudertje vandoor gaan.
Ik wacht het af. Gelukkig duurt het nog bijna 6 weken voordat we weer naar Spanje gaan. Dat geeft me hopelijk genoeg tijd om de pasjes te vervangen. Ik begin daar op aanraden van de agente pas volgende week mee. Ik heb mijn OV kaart wel al telefonisch geblokkeerd en laten vervangen voor een nieuw exemplaar tegen betaling van 11 piek. Om te voorkomen dat de dief ermee afreist naar Groningen en terug.