Zoals dat het geval is meer steden is ook Sevilla een trekpleister voor toeristen. Het buurtje waarin V, de oudste dochter van Ahmad, woont was ooit een buurt met alternatievelingen. Dat is nu niet meer zo. Veel panden in haar straat zijn nu pensions voor toeristen. Aan de prijzen in de horeca is te merken dat Spanje niet langer achterblijft wat betreft de prijsstijgingen in de rest van Europa. Ook de prijzen van huizen, zowel huur als koop, stijgen enorm in gewilde steden als Sevilla, Malaga en Valencia. Dat is niet zo een probleem voor de toeristen, maar wel voor de inwoners van deze steden, die moeten werken voor een aanzienlijk lager salaris dan de mensen in wat noordelijkere landen
Het is een probleem dat zich op meer plaatsen en in meer landen voordoet, maar waarvan de kinderen van Ahmad gelukkig niet zo een last hebben, omdat ze gestudeerd hebben en het geluk hebben dat ze alle drie een goede baan hebben.
Wij vertrokken rustig om een uur of 10 in de ochtend. Ahmad had gepland dat we eerst naar Carmona gingen, omdat daar o.a. een winkel is waar ze ´surma´ verkopen (dat is een kohl die ik graag in mijn ogen smeer). Carmona is een dorp met een rijke historie.
´Carmona wordt al ruim 5000 jaar bewoond. Reeds in het eerste millennium voor Christus, met het aanvangen van de Tartessian periode, maakte Carmona een bloeiperiode door. Carmona vormde ook een belangrijke Carthaagse enclave waarvan sporen nog steeds terug te vinden zijn in de Puerta de Sevilla.´
Voordat we Carmona bezochten reden we door Arahal, waar Ahmad geboren en getogen is als boerenzoon. Zijn vader was landbouwer. Hij bezat, tussen Arahal en Carmona gelegen, een lap eigen grond en een lap gepachte grond, waarop hij diverse groenten en fruit verbouwde. Vanaf jonge leeftijd werkten Ahmad en zijn broer (en soms ook zijn zussen) mee.
Ahmad wilde de route laten zien waarlangs hij moest fietsen om vanuit het dorp naar hun land te gaan. Soms kon hij rijden op een muilezel, maar meestal waren die nodig om andere lasten te dragen. Ahmad fietste 14 km heen en 14 km terug over een onverharde weg. Als het regende was het pad een modderbrij en moest hij stukken lopen met de fiets op zijn nek, heuvel op en af. Dan moest het eigenlijke werk nog beginnen. Dat werk bestond uit meestal bukkend zich voortbewegen. Veel werd nog handmatig gedaan of met een door de muilezel voortbewogen landbouwwerktuig. Hij was toen uiteraard in de groei en heeft aan die periode van hard werken waarschijnlijk zijn wat kromme gestalte te wijten.
Ahmad wilde me graag de weg laten zien die hij moest fietsen vanaf Arahal. Tegenwoordig is er wel een geasfalteerde weg door de enorme landerijen. Naast deze weg kan je op sommige stukken het pad nog zien. Toevallig regende het ook nog, zodat we het pad konden zien in modderige toestand. Het is te zien op het filmpje dat ik maakte van alle indrukken, zowel onderweg als in Carmona. Wat me opviel, toen we even stopten onderweg, is de enorme stilte en uitgestrektheid van het gebied. In de verste omtrek zie je geen huizen, maar alleen landbouwgrond. Dat er zo een groot gebied alleen maar uit landbouwgrond bestaat is wel uitzonderlijk. Ahmad vertelt dat het werk dat hij deed bij hitte en koude weliswaar loodzwaar was, maar dat hij enorm genoot van de stilte. Soms bleef hij er slapen onder de sterrenhemel. Ik denk dat vanwege een jeugd onder de niet lichtvervuilde hemel en op die uitgestrekte aarde Ahmads liefde voor de natuur ontstaan is.
We waren twee dagen in Sevilla. De tweede dag was het beter weer. In ieder geval regende het niet, maar er stond wel een flinke frisse wind. Ahmad en ik maakten samen weer de wandeling langs de Guadalquivir. Hij wilde me de ´puente de triana´ laten zien, waaraan hij gewerkt heeft als bouwvakker, toen de brug verstevigd moest worden. Het was midden in de zomer en snikheet toen hij daaraan werkte.
