Ook hier is het herfst en dat betekent onbestendig weer. De ene dag een heerlijk zonnetje, waarbij je overdag gewoon in je hempie kan zitten, maar in de avond al wat killetjes. En andere dagen stormachtig, gevolgd door zware kletterbuien met donderslagen. De natuur leeft op na een lange, gortdroge en hete zomer.
Omdat we gisteren noodgedwongen de hele dag binnen zaten, terwijl de wind rond onze stulp gierde en het vannacht gehoosd heeft, besluiten we vandaag van een paar zonnestralen te profiteren. We maken weer een wandelingetje in de campo beneden ons huis. Dit keer niet op jacht naar granaatappels, zoals de vorige keer. Ze waren namelijk niet te eten!
Ahmad wil vandaag een zoet gerecht maken van oud brood dat wij hebben liggen en heeft daarvoor een citroen en een sinaasappel nodig. Misschien kan hij die vinden in de verwaarloosde boomgaarden, waar je ongestraft mag plukken van niet verboden vruchten……De winkels zijn vandaag weer eens gesloten wegens een voor mij onduidelijke feestdag, ‘el dia de todos los santos’ (allerheiligen?).

Goed nieuws is dat ik een nieuwe camera heb besteld, waarmee ik hopelijk minder knullige filmpjes kan maken. Dit is er nog één met mijn oude minisamsung. De heer en dame aan het einde van de weg die je ziet in het begin van de film zijn mijn benedenbuurman met zijn moeder. Hij laat haar zien en legt haar uit hoe haar omgeving eruit ziet. Zij is dement en waant zich soms nog in Cartama, waar zij oorspronkelijk vandaan komt.