Toen we terugkwamen van die heerlijke vakantie waren onze magen wat van streek. We zijn ons niet overdreven te buiten gegaan aan al het lekkere eten, maar het was toch ander eten dan we gewend zijn. Ik at bijvoorbeeld veel meer vlees (zo van de grill of barbecue) en frietjes met mayo dan ik gewend ben. Ik maak zelf eigenlijk heel weinig gefrituurd eten en op een vakantie vind ik het dan lekker daar meer van te eten. Ahmad at meer zoetigheid dan hij gewend is. Zijn zwakte ligt bij alles wat zoet is.

Maar toen we thuis waren duurde het een tijd voordat onze magen weer in het normale ritme waren. Dat is nu gelukkig helemaal weer in orde.

Ik kookte vandaag weer eens voor het eerst na lange tijd. Ik maakt een simpele maar overheerlijke macaroni zonder toevoegingen uit pakjes en met verse groenten en gehakt en kaas. Samen met de sla en de olijven die Ahmad zo heerlijk weet te marineren was dat een topmaaltijd. Als ik zo bezig ben in de keuken, dan merk ik dat ik eigenlijk het gelukkigst ben als ik mijn handen kan laten wapperen. Ik moet gewoon bezig zijn. Anders word ik wat sip, zoals gisteren toen ik me veel te lang ophield met elektronica. Dat is niet goed voor mij. Er moet iets uit mijn handen komen, zolang ik dat nog kan. Dat alleen maakt mij gelukkig.

Net heb ik een pot sambal gemaakt van groene pepers uit de Carrefour. Een noodoplossing om het ontbreken van madame Jeanet sambal op te vullen. Zoiets geeft me ook een goed gevoel. Alle recepten zijn nu te vinden op internet.

Wat ik nog mis is een mooie foto om na te schilderen. Ik heb mijn kwasten nagekeken en nog eens schoon gemaakt en in de olie gezet. Nu wil ik graag beginnen aan een schilderij. Ik ga maar even zoeken naar een onderwerp dat me aanspreekt. Intussen is Ahmad al goed bezig met zijn ´cristales´. Hij maakt nu een mooie glas in lood hanglamp voor zijn zoon.

En buiten schijnt de zon uitbundig!