Sinds nu ongeveer twee weken heb ik me definitief verwijderd van facebook. Het duurt dan nog dertig dagen voordat je gegevens daar echt verwijderd worden. Tot die tijd kan je je desgewenst zo weer in die media storten door opnieuw in te loggen en dan wordt je account en alles wat je gedeeld hebt met anderen gewoon hersteld. Maar dat ga ik niet doen, want ik mis facebook en instagram niet.
Ik maak nu wel gebruik van Twitter, een veel leuker medium. Zelf heb ik daar niets te melden, maar met je Twitter Account kan je wel volgen wie je wilt. In mijn geval zijn dat de nieuwsbladen en nieuwssites. Ik vind het een leuk tijdverdrijf om die bij te houden. De nieuwsberichten die daar genoemd worden kun je lezen door de link alleen maar aan te klikken. Ik neem wel aan dat je niet alles kan lezen uit alle kranten zonder abonnement, maar je kunt toch aardig ver komen met wat er wel geboden wordt. Verder wordt je daarnaast getrakteerd op de reacties van mensen die de moeite nemen op die berichten te reageren. Dat is niet altijd even prettig leesmateriaal. Veel reacties komen harteloos en veroordelend op me over. Maar het zal de mensen die daar hun mening spuien ongetwijfeld opluchten hun gram kwijt te kunnen, zoals het mij oplucht mijn hart te luchten in dit weblog dat gelukkig door niet al te veel mensen gelezen wordt, zodat het toch enigszins mijn privé-domeintje is.
Gisteren las ik een schokkend artikeltje in het AD. Een jonge vrouw van nu 28  jaar is in Engeland ten onrechte behandeld voor borstkanker. Zij heeft een heftige chemokuur ondergaan en daarna zijn voor de zekerheid haar beide borsten geamputeerd. Achteraf hoorde zij dat er destijds een vergissing is gemaakt bij het diagnosticeren van de bioptie en dat zij helemaal geen kanker had. Zij kreeg na de traumatische en achteraf dus onnodig gebleken ‘behandeling’ tegen de verwachting in nog een kindje, dat zij uiteraard geen borstvoeding kon geven. Tot op heden ondervindt zij nog nadelige gevolgen van haar behandeling. Bij het artikel een foto van de jonge vrouw met haar kindje, beiden met verschrikte ogen. Ik was helemaal in shock, toen ik het las. Het ziekenhuis waar zij behandeld was geeft als commentaar dat er sprake is geweest van een ‘menselijke fout’. Ik vraag me nu af of dit arme slachtoffer van een kapitale medische fout nog iets tegemoet zal kunnen zien van een schadevergoeding. Voor zover dit haar immense leed al zou kunnen verzachten! Zo een berichtje kan mij een hele dag bezig houden. Net als berichtjes over de relatief geringe straf die kindermishandelaars krijgen. En dat over de Russsiche bokser de maar bleef doorvechten ondanks vele klappen op het hoofd en die na het gevecht overleed aan zijn hersenletsel. Om te huilen, nietwaar?