De laatste tijd kijk ik graag Nederlandse uitzendingen die ik heb gemist, wat gemakkelijk gaat nu ik VPN heb en net kan doen of ik in Nederland ben.
Het valt me op dat er deze maand heel veel programma’s waren over depressiviteit bij jongeren. Uit onderzoek is gebleken dat zelfdoding een grote oorzaak is van sterfte onder jongeren. Vandaar waarschijnlijk dat er extra aandacht aan gegeven wordt via programma’s als ‘#jesuisdepri’ , ’tweestrijd’, ’true selfie’ en ‘in het hoofd van mijn zusje’. Ik bekijk ze allemaal, behalve de laatst genoemde documentaire. Daar zat zo weinig vaart in dat ik het niet kon volhouden te blijven kijken.
Ik vind het gevaarlijk een mening te geven over wat ik zie. Moet wel zeggen dat ik sommigen van de jongeren die in beeld en aan het woord kwamen een ‘schop onder hun kont’ wilde geven. Misschien heb ik daarvan zelf te veel gehad (slaag op kont) en heb ik daar een PTSS aan overgehouden en wil ik ze daarom die schop geven. Dan zie ik daar een psycholoog (collega) zitten die het heeft over negatief zelfbeeld en dat ze best liever voor zichzelf mogen zijn, terwijl ik denk: lief voor jezelf? Je bent juist te lief voor jezelf. Wees wat harder voor jezelf en pak je verwende zelf bij elkaar! Trek jezelf uit die lethargie.
Maar bij anderen kon ik wel merken dat er sprake was van zielenpijn die lam legde. Moeilijke materie…..
Natuurlijk zijn er ook depressieve ouderen. Geen aantrekkelijk tv-onderwerp misschien. Bij jongeren kan je stellen dat er nog een toekomst is, waarin doelen gesteld kunnen worden. Problemen waar ze vaak tegenaan lopen zijn inderdaad een negatief zelfbeeld, onzekerheid en het stellen van te hoge eisen aan zichzelf. Er moet ook zoveel als je jong bent of in ieder geval denkt een jongere dat vaak. Bij ouderen ligt het anders. Er moet juist niet meer zoveel en dat kan een leegte geven en zo kan een oudere ten prooi vallen aan te veel gepeins. Als de oudere spijt heeft van dingen in zijn of haar leven, dan is daar weinig aan te doen. Gedane zaken nemen geen keer. ‘Rien ne va plus’ en dat is frustrerend.  Een oudere heeft te maken met verlies van dierbaren en ook daaraan is niets te doen. Dus het is moeilijker om een depressieve oudere te helpen, denk ik. Vooral als deze verbitterd is. Ga daar maar aan staan. Mensen lopen er met een boog omheen. Maar toch zou het goed zijn om ook aan depressiviteit bij ouderen aandacht te geven op tv, denk ik. We kunnen leren van de verhalen van ouderen. Hoe zij hun leven geleefd hebben en waarover zij wel of niet tevreden zijn. En ouderen kunnen steun vinden in de verhalen van elkaar. Hun eenzaamheid kan op die manier ook worden verlicht.
Dus ik zit te wachten op een ‘je suis depri groep’ voor ouderen op tv. Dat wordt smullen bij omroep max. Voyeurisme van achter de pc.