Je hoeft de tv maar aan te zetten op een willekeurig moment of je komt terecht middenin een programma over huizen en interieurs. Tegenwoordig zijn kernwoorden voor de inrichting van de moderne mens ‘industrieel’ en ‘stoer’. Als een inrichting maar aan deze twee bijvoeglijke naamwoorden voldoet, dan voldoet deze aan de eisen van deze tijd. Tuttigheid en brocanterie zijn daarbij absoluut verboden. Een enkel antiek meubelstuk tussen al het staal, grijs en de metalen lampenkappen mag, mits bescheiden aangebracht. Loungebanken, waarop je alleen onderuitgezakt kan gaan hangen zijn een must in elk interieur en degelijke salontafels worden vervangen door iele bijzettafeltjes met dunne pootjes. Binnenhuisarchitecten gooien zonder aarzelen nog prima meubilair uit huizen om vervolgens op zoek te gaan naar peperduur meubilair en accessoires in designwinkels. Over het resultaat, dat in de regel een naar mijn mening nogal conform karakter heeft, wordt door de bewoners verrast ‘oh’ en ‘ah’ geroepen. Terwijl ik denk: weer een zoveelste onpersoonlijke maar verantwoorde inrichting en weer kijken hier miljoenen mensen naar, die vervolgens denken dat zij ook zo een inrichting moeten hebben om erbij te horen. En voor al dat designmeubilair van pulphout en inferieure stoffen betalen zij de hoofdprijs. Dikwijls neemt men er ook genoegen mee dat men maandenlang moet wachten tot een bepaalde bank of tafel geleverd wordt. Dat zie je niet op tv.
Ik ben iemand die zich nooit wat heeft aangetrokken van interieurmode. Ik ben ook van de recycling. Daarbij gooi ik niets weg, tenzij het onherstelbaar kapot is. Als iets hergebruikt kan worden geef ik het aan de kringloop. Zelf zoek ik mijn meubels graag op marktplaats. Daar kan je nog kwaliteit krijgen en vakmanschap voor een redelijke prijs, als je maar goed zoekt. Eigenlijk ben ik gewoon een ouderwetse miep, die houdt van meubels van echt hout, die mooi vervaardigd zijn met liefdevol vakmanschap. Ik vind het dan geen probleem om te investeren in een mooie nieuwe bekleding van zulke meubels, omdat ze dat waard zijn. Het zijn dan ook geen wegwerpartikelen die ik zoek, die vandaag gewild zijn en morgen weer helemaal uit de gratie. Ik hoef niet om de zoveel jaar een nieuw interieur, maar ik maak van mijn interieur een nest dat lang mee kan.
Ach ja…elk wat wils. Maar soms doet het mijn hart pijn dat zoveel mensen meegesleurd worden in het dictatorschap van de interieurmode. Want ze moeten er zo hard voor werken en de massa-industrie profiteert ervan.