Sinds een week ga ik wat vooruit wat betreft mijn revalidatie. Ik lijk meer kracht te krijgen in mijn geopereerde been. En ook wordt mijn been van heup tot knie eindelijk wat soepeler. Sinds kort kan ik bijvoorbeeld weer even op mijn linker- of rechterzijde slapen, voor de meeste mensen heel gewoon, maar voor mij na twee maanden uitsluitend op mijn rug liggen heel fijn.
Vandaag toonde de fysiotherapeute zich ook heel enthousiast. Zij vond dat ik in een week tijd enorm was vooruitgegaan. Ik heb dan ook heel trouw getraind. Elke dag twee maal mijn serie oefeningen en zo vaak en lang als ik kan ga ik wandelen met stok. Ik mag, als ik dat wil, tussen de fysiotherapiesessies door in de praktijk naar binnen gaan en een tijdje fietsen op de hometrainer daar en ook verder daar oefeningen doen in de oefenruimte. Dat heb ik ook al drie keer gedaan en elke keer fiets ik 5 km in 11 minuten. Ik loop al kleine stukjes zonder stok, ook al ziet dat eruit als een robot die net heeft leren lopen.

De fysiotherapeute is zo tevreden dat ik nu maar één keer per week hoef te komen. Intussen moet ik natuurlijk wel mijn trainschema volhouden.
Francisco (hij prefereert Paco, de verkorte versie van zijn naam) wilde direct alweer een vlucht boeken naar Malaga. Uiteindelijk dacht ik ook: ‘Waarom ook niet. Oefenen kan ik overal.’ Dus nu hebben we een vlucht geboekt voor 6 maart 2018. Eind mei hopen we weer naar Nederland terug te keren met mijn auto.