Ik weet dat ik het niet moet doen. De kleine berichtjes lezen die soms in kranten en andere media opduiken over gevallen van kindermishandeling. Ik moet niet willen weten dat ouders of stiefouders een kind zo kunnen haten dat ze het treiteren en mishandelen, soms tot de dood erop volgt. Zo een berichtje laat me niet los en popt nog dagen na het lezen ervan op in mijn brein.
‘Weet je dat ik dat stelselmatig martelen van een kind, dat in alles van jou afhankelijk is, nog erger vind dan de misdaden van bijvoorbeeld IS?’ vertrouw ik Ahmad toe. Mijn hart breekt, als ik me in de angst en eenzaamheid van zo een kind verplaats.
Ik bid voor alle mensen en dieren, bekend en onbekend, die onschuldig (of zelfs desnoods schuldig!) slachtoffer zijn van de wreedheid van mensen. Geen wezen is zo zinloos wreed als de mens. 🙁