Iedereen kent wel de proeven met ratten in een labyrint en de proeven waarbij ratten bijvoorbeeld beloond worden door met hun pootje op een hendel te drukken. Gebleken is dat ze dat vaker gaan doen als je ze af en toe daarvoor beloont, maar niet altijd. Afwisselend wel en niet belonen werkt beter dan een constante beloning. Soms heb ik het idee dat mensen nu, zonder het te beseffen, zich bevinden in dezelfde situatie als deze laboratoriumratten. Ze blijven maar rennen in een soort tredmolen, zonder het besef van het waartoe en waarom. Vanwaar deze sombere kijk op de mens van nu?
Vroegah…..ja…..vroegah…..zag ik, als ik uit school kwam, mijn moeder lekker in een tuinstoel zitten met haar benen omhoog. Zij hoefde niet te werken. Zij had nog geen wasmachine en geen tv. Ze deed haar was in een soort tobbe met een wasbord en haalde deze dan door een wringer.
Gaandeweg kwamen er meer huishoudelijke apparaten en de belofte van de fabrikant daarbij was dat deze veel handwerk zouden wegnemen. Aldus zou meer tijd overblijven voor andere, leukere en/ of belangrijkere dingen. Ook de tv deed zijn intrede in de huiskamers. Niet langer zaten gezinnen een paar uurtjes per week via de radio te luisteren naar de afleveringen van het hoorspel ‘de familie Doorsnee’ en ‘Paulus de boskabouter’. Glazig werd voortaan gestaard naar de twee kanalen die de tv toen bood. Het was het begin van een enorme technologische ontwikkeling die in steeds sneller tempo voortschreed.
De computer deed zijn intrede in de tachtiger jaren van de vorige eeuw. Het waren in het begin enorme machines, aangestuurd door ponskaarten. Enfin de rest weet iedereen en kan ook aangevuld worden door de jongeren onder ons,
We zijn terecht gekomen in een tijdperk met overwegend digitaal verkeer. Via media kan je alles opzoeken en dat heeft zijn verdienste. Dikke encyclopedieën zijn overbodig geworden. Google en andere browsers kunnen mensen nu onderwijzen in alles wat ze maar willen weten. Geweldig is dat. Maar elke informatie is verpakt in een meestal onzichtbaar sausje dat propaganda heet. Zonder het te beseffen worden mensen als ratten voortgestuwd in een molen, aangedreven door hun eigen motor van productie en consumptie.
De jonge echtparen van nu moeten meestal beiden werken, of ze dat nu willen of niet. Het leven dat mensen willen leiden, geïnspireerd door alle (sluik)reclame om hen heen, is zo duur geworden dat man en vrouw zich het schompes moeten werken om aan alle ‘eisen van deze tijd’ te voldoen. Je moet óf een huis huren voor een enorm bedrag ófwel je koopt een huis tegen een enorme hypotheek. Vervolgens lig je krom om deze huur/ hypotheek te betalen, Dan moet je dat huis nog inrichten. Hoe dat moet is te zien in de talrijke programma’s daarover op tv, op instagram en printerest. Wijk vooral niet af van de norm! Vervolgens moet je uiteraard in een auto rijden die jou net dat extra stijlvolle geeft en qua kleding moet je niet in oude vodden lopen maar op zijn minst volgens de laatste mode. En vergeet je make up niet en alle crèmes om er goed uit te blijven zien. Je haar moet geverfd zijn bij een dure kapper en als je oud wordt, dan moet je onmiddellijk die lelijke stress-frons laten weg botoxen. Een vakantie naar een Europees land is al lang niet meer ‘ín’. Hoe verder je bestemming, hoe beter. Daar werk je tenslotte het hele jaar voor. Uitgeput vallen man en vrouw ‘s avonds in bed en ze komen niet meer toe aan een ouderwets nummertje vrijen.
Wat een hondenleven. Wie is toch de gemenerik die al die mensen als slaven voortdrijft?