In Spanje is het zo dat je twee soorten ziekenkostenverzekeringen hebt. Het lijkt een beetje op het ziekenfonds en de particuliere verzekering die Nederland vroeger kende.

Ambtenaren voor de staat (in tegenstelling tot ambtenaren voor de regio) hebben de particuliere verzekering vanzelf, maar anderen moeten deze verzekering apart afsluiten tegen betaling van een maandelijks bedrag. Deze verzekering kun je niet meer afsluiten als je de leeftijd van 60 jaar heb bereikt. Je moet dus in je jongere jaren zo een extra verzekering afsluiten als je de mogelijkheid wil hebben om je te laten behandelen in particuliere klinieken. Ahmad heeft dat niet gedaan, omdat in zijn jonge jaren de basisverzekering (seguridad social) nog heel goed was, één van de beste in Europa. Dat is nu een stuk minder, omdat sinds 2012 Noord Europa heeft geëist dat Spanje zijn wetten veranderde wat betreft sociale zekerheid om te kunnen voldoen aan het terugbetalen van de staatsschuld. Sindsdien brokkelt de dienstverlening in de reguliere gezondheidszorg en de ziekenhuizen die van staatswege worden gefinancierd steeds meer af.

Ahmad had eigenlijk een afspraak voor zijn nastaar in het algemene ziekenhuis van Malaga. Hij is niet gegaan, omdat ze daar alleen zijn ogen nakijken en daarna doorverwijzen naar een privékliniek voor behandeling van de nastaar. En dat is omdat de algemene ziekenhuizen niet genoeg capaciteit hebben en daarom doorverwijzen naar klinieken. Maar dan krijgt hij de behandeling alsnog gratis. Probleem is dat iemand met een basisverzekering daarop meestal maanden moet wachten.

Daarin had Ahmad geen zin en daarom maakte hij direct een afspraak bij een privékliniek in Malaga. Hij kon al de volgende dag terecht voor consult en behandeling. Dat deed hij vanmorgen. Ik ging mee met mijn zieke kop om hem terug te kunnen rijden. Met de pupilverwijderaar in zijn ogen zou hij niet kunnen rijden.

We gingen naar de kliniek waar hij ook zijn rechteroog tegen betaling had laten laseren een jaar geleden. Dat kostte toen 180 euro. Nu moest hij 400 euro dokken. ´Hoe kan dat?´ vroeg hij. ´Ik begrijp dat de prijs omhoog gegaan kan zijn, maar meer dan het dubbele lijkt me wel erg veel. De dokter werd erbij gehaald en uiteindelijk kwamen ze uit op 250 piek. ´Gelukkig heb ik mijn mond open gedaan,´ zegt Ahmad achteraf.

Hij heeft nu twee ogen met een goed zicht. Hij heeft bijna een jaar rondgelopen met een linkeroog dat heel weinig zag (alles door een mist). De behandeling is het geld zeker waard.

Ik heb in Nederland een aanvullende verzekering die mij hier recht geeft op behandeling in zowel een algemeen ziekenhuis als een privékliniek. Momenteel ben ik nog steeds ziek. Dag 10 inmiddels. Laat ik het niet hebben over snot, maar over hoestaanvallen die me dag en nacht opbreken en maar niet overgaan. Als ik naar de dokterspost hier in het dorp een dokter wil zien, dan is het niet meer gemakkelijk om een afspraak te krijgen. Je moet om 8 uur in de ochtend in de rij gaan staan om een afspraak te krijgen en dan maar hopen dat het snel is. Ik kan ook naar één van de particuliere klinieken, die ook een dokterspost hebben. Maar die klinieken zijn ver weg, een dik half uur rijden. Dat kost ook tijd. Ik heb Ahmad gezegd: ´Laten we morgen eerst maar in de rij gaan staan bij de dokterspost op 10 minuten lopen. Als ik daar niet snel een afspraak kan krijgen, dan kunnen we alsnog naar een kliniek rijden.

Normaal ga ik nooit naar de dokter voor een verkoudheid. Maar dit duurt zo lang en het put me uit. Ik voel me heel slecht en zie geen vooruitgang.