Gisteren zag ik Miguel, de kattenman, met zijn vriendin in onze straat. Ik zag vanaf het terras dat zij van plan waren met twee van hun katten aangelijnd een wandelingetje te maken. De ene kat (de roodharige knijperdief) was het aangelijnd lopen naast het baasje al gewend, zoals ik al eerder heb gezien. Hij liep dan ook braaf mee. Maar de andere kat, zijn zwart-witte vriendje met wie hij ´s nachts veel avonturen op het dak beleeft, was niet zo braaf. Hij had er echt geen zin in en ging demonstratief languit liggen aan het lijntje met de ´bretels´ om zijn lijfje.

Ik keek naar beneden en zag de kat met grote ogen naar me opkijken, alsof hij zeggen wilde: ´Zie je hoe ze me vernederen? Nu willen ze van me dat ik loop aan een lijntje´. Miguel wist niet wat hij ermee aan moest. Uiteindelijk tilde hij de kat op en nam hem onder zijn arm. Ze gingen aan het eind van de weg met de katten naar beneden via het monsterlijke bouwwerk dat leidt naar de campo heuvelafwaarts. Het bouwwerk is nog steeds niet officieel geopend. Het is nog afgesloten met een hek, waarlangs veel mensen alsnog het bouwwerk soms clandestien betreden. Het nodigt in de avond vooral jongeren uit, die onder de overkappingen ongezien dingen kunnen doen die hun ouders hun liever niet zien doen ?.