We zaten rustig te eten, toen Ahmad er ineens mee kwam. Dat hij erover dacht een huisje te kopen in de campo bij het dorp Quadalcanal. ‘Ik wil dichter bij mijn kleindochter zijn,’ zei hij erbij.

Ik moest het even tot me laten doordingen. Dus weg uit Alhaurin de la Torre, waar we op een kwartier rijden van het vliegveld Malaga zitten, vanwaar we in nog geen drie uurtjes naar vliegveld Rotterdam vliegen vanwaar mijn kinderen ons ophalen en naar mijn auto brengen. En daarvoor in de plaats dan wonen op een afstand van 111 km van het vliegveld Sevilla, waar we geen rechtstreekse vlucht kunnen krijgen naar Schiphol en helemaal geen vluchten naar vluchthaven Rotterdam (waar mijn zoon vlakbij woont). Ook is daar in geval van ziekte van één van ons geen ziekenhuis op een redelijke afstand. Dat is het eerste waaraan ik dacht.

Even later besloot ik me meer open te stellen voor zijn radicale plan. We zagen op internet een mooi huis te koop in Quadalcanal. Helemaal in de natuur en met een flink stuk land eromheen, met olijfbomen en fruitbomen en een moestuin. Het zag er idyllisch uit en ik werd daar wel enthousiast van. Zou ik het avontuur met hem kunnen wagen op onze oude dag?

Maar de volgende ochtend schrik ik wakker. ‘Ahmad, je plan benauwt me wel,’ is één van de eerste dingen die ik tegen hem zeg. Hij snapt het wel. Zelf heeft hij ook bedacht dat het een vrij drastisch plan is. Nu wonen we in Alhaurin op loopafstand van alle belangrijke dingen, waaronder de dokterspost. Ook de ziekenhuizen liggen niet ver verwijderd van waar wij wonen. ‘We kunnen toch heel vaak naar Quadalcanal gaan en daar dan een tijdje verblijven als vakantie?’ stel ik voor. Ook zijn dochter heeft hem zijn verhuisplan afgeraden. ‘Quadalcanal als dorp is niet te vergelijken met Alhaurin de la Torre,’ heeft ze haar vader gewaarschuwd. En ook heeft ze geschreven dat wij altijd welkom zijn om te logeren in haar huis. Maar wij willen toch liever een eigen slaapplaats buiten hun huis regelen en veel overdag bij hun zijn en veel voor ze doen zoals lekker eten koken en helpen met van alles. Nu zoeken we een goedkoop hotel of vakantiehuisje om daar regelmatig te verblijven in de komende winters, maar dat valt nog niet mee. De prijzen voor landelijke verblijfplaatsen zijn hoog daar, maar dat kan eraan liggen dat het nu vakantietijd is voor veel Europeanen en dat dit in de winter misschien anders is.

Vanmiddag moest ik in mezelf lachen. ‘Je wilde me zeker testen, hè,’ zeg ik na het rummikubben tegen Ahmad. ‘Met je ik ”ik wil bij Sara zijn” ‘. Hij lacht nu ook. ‘Ik wist wel dat je zo zou reageren als je reageerde’, zegt hij.

Ik ben wel opgelucht. Ik wil niet weg uit ons mooie stekje in Alhaurin de la Torre.