En ikzelf blijf wie ik was, ben en zal zijn. Hoewel mijn gezicht en vel mijn leeftijd verraden, voel ik me in mijn gedachten en gevoelens nog even fris als toen ik een jaar of vier was. Dat voelt gek. Ik denk dat ik niet de enige ben die dat zo ervaart.
Door vele verhuizingen en omdat ik niet erg actief ben geweest in het onderhouden van vriendschappen, heb ik niet veel vrienden en vriendinnen die ik al lange tijd ken. Ze zijn er wel, maar ik ben niet iemand die veel moeite doet om te bellen of te schrijven om te vragen hoe het er nu mee gaat. Ik leef mijn leven en loop enige tijd een stukje met een een ander op, waarna de wegen zich weer scheiden door een verandering van omstandigheden, een verhuizing of wat dan ook. Mensen komen en gaan in je leven, althans zo is dat voor mij. Het is niet dat ik niet geïnteresseerd ben in het wel en wee van een vroegere vriend, vriendin of kennis, maar in de regel komt het er niet van om te gaan informeren. De dagen zijn zo om en dan heb ik er alweer niet gedacht om die ene nicht, die vriendin van weleer, die verre tante of die goede vriend te bellen of te schrijven. Daarin ben ik heel ontrouw.
Maar gisteren kwam het er dan toch eindelijk van. Ik reed helemaal naar Amsterdam om die vriend, die ik nu al 50 jaar ken, op te zoeken. Als ik daar dan geweest ben en ik terugkijk op een dag van koffie drinken en daarna een wandeling rond de Sloterplas, dan stemt me dat een beetje weemoedig. Waarom doe ik dat niet vaker? Ik denk terug aan de tijd dat deze vriend en ik elkaar leerden kenden als jonge mensen van 20 jaar, op de boot naar Suriname en daarna toevallig ook weer op de boot terug. En hoe leuk het was om daarna aan elkaar brieven te schrijven, een nu sinds lang in de vergetelheid geraakte gewoonte. Leuk was het steeds om zijn brieven te ontvangen en te lezen en me te verbazen hoe goed hij mij door had, zelfs op afstand. Daarna was het een tijd stil tussen ons, maar het contact werd weer opgepakt, nadat hij toevallig mijn weblog las. Misschien moet ik me meer interesseren voor meer mensen uit het verleden. Het is eigenlijk zo leuk om elkaar te zien na lange tijd.
Weer was ik in Nederland gedurende nota bene 10 maanden en weer heb ik niet de tijd genomen voor ontmoetingen met oude bekenden en de paar familieleden die ik nog heb. Trouweloos van mij ?.