Laatst leende ik twee boeken bij de digitale bibliotheek. Toevallig (bestaat toeval wel?) gingen beide boeken over een persoon die te maken had/ had gehad met een Pakistaanse familie. Ik was geïnteresseerd in beide biografische boeken vanwege mijn eigen verleden met een Pakistaanse man en zijn familie.

Het eerste boek dat ik las was van Hameeda Lakho met de titel ‘gebroken cirkel’. het boek is een vervolg op een eerder boek van haar, ‘verborgen tralies’ geheten, waarin zij een jeugd van mishandeling door haar Pakistaanse vader en een Nederlandse stiefmoeder beschrijft. Zij beschrijft in dit tweede boek hoe zij haar dood gewaande biologische moeder terugvond na 30 jaar en hoe zij haar familie met veel moeite liet overkomen naar Nederland. Het weerzien met haar moeder en haar zus met echtgenoot en broer was verliep anders dan zij gehoopt had. Op het moment dat zij het boek uitgaf had zij geen contact meer met dat deel van haar familie. Ik herkende me dermate in het karakter van de schrijfster dat ik bijna zin kreeg om met haar kennis te maken. Ze woonde op het moment dat de gebeurtenissen plaats vonden in Rijswijk en zij moet nu ongeveer 50 jaar zijn.

Daarna maakte ik een begin met het lezen van een tweede boek, een boek dat geschreven is door Anna Ruston met de titel ‘Ik was een seksslavin’. Dit boek gaat over een kwetsbaar, van huis weggelopen 15 jarig meisje, dat door een Pakistaanse taxichauffeur onder valse voorwendselen naar zijn huis wordt meegenomen. Eenmaal binnen wordt zij opgesloten en wordt zij (zo staat in de korte beschrijving) tot haar 28e jaar (!)) verkracht en tot prostitutie gedwongen.

Ik las maar een paar hoofdstukken in dit boek, maar ik was direct enorm geschokt door de wreedheid van de man en zijn familie. De dingen zie zij beschrijft zijn zo afgrijselijk dat het bijna ongeloofwaardig is.

Toen ik vannacht wakker werd om een plasje te doen kon ik een tijd niet slapen. De dingen die ik had gelezen deden me terugdenken aan mijn eigen ervaringen gedurende 16 jaar met mijn ex. De mentaliteit en het volkomen gebrek aan mededogen van de figuur in het boek deden me sterk denken aan wat ik zelf meemaakte met deze eerste echtgenoot. Ik besefte dat ook mijn verhaal ongeloofwaardig zou overkomen als ik de feiten droog zou beschrijven, iets wat ik dan ook nooit gedaan heb in een boek.

Vanmorgen vertelde ik Ahmad mijn gedachten van vannacht en de aanleiding daartoe (het akelige boek). Ik zei hem dat ik na bijna 14 jaar met hem nog steeds moeite heb ten volle te beseffen dat mijn leven nu zo anders is en dat ik nu een man naast me heb die van me houdt en mijn welzijn op het oog heeft. Dat is een ervaring die ik nooit eerder heb gehad met een man en het maakt mij dankbaar, rustig en gelukkig. Ik voel me zo veilig bij hem en heb een vertrouwen in hem dat ik nooit eerder in een ander mens heb gehad. Wat een geluk na zoveel ellende.

Ik weet niet of ik het aankan om het boek over het meisje uit te lezen. Ik ben wel nieuwsgierig hoe het kan dat deze nachtmerrie voor haar zo lang heeft moeten duren, waarom zij niet kon ontsnappen en hoe dit haar uiteindelijk wel gelukt is. Ook ben ik benieuwd hoe haar leven verder verlopen is.