Dat is ook een kunst. Niet altijd nuttig willen zijn, maar gewoonweg simpelweg genieten van het moment. Als gepensioneerde hoef je in wezen niets meer. Alles wat je doet is vrijwillig en je kan er ook weleens voor kiezen om niets te doen, dat wil zeggen niets nuttigs.
Ik ben nog steeds grieperig en het voornaamste wat ik nu doe is lezen, liggend op de tuinbank. Ik heb een flink aantal mooie boeken in mijn ereader gedownload. Tenminste, ik ga ervanuit dat de meeste heel goed zullen zijn, want het zijn allemaal boeken die op internet worden aangeraden als lezenswaardig.
In één van die boeken ben ik nu bezig, getiteld ‘de eenzaamheid van de priemgetallen’, geschreven door Paolo Giordano. Het is een mooi boek. Wat is het toch fijn dat er schrijvers zijn die ons in mooie taal laten genieten van verhalen over herkenbare mensen, gevoelens en gebeurtenissen.