De simpele geneeskracht van wat zout en een ui

Ahmad en ik hebben allebei te lijden onder de rare complicaties die corona met zich meebrengt. Ahmad heeft een irritatie van zijn hele mondholte en kan zijn kunstgebit niet verdragen waardoor hij uiteraard niet normaal kan eten. En ik blijf maar hoesten en raak daar heel gefrustreerd van. Ahmad heeft veel geld uitgegeven aan middeltjes die mij zouden helpen en geen van deze hebben gewerkt. Het is gemeen spul met bijwerkingen bovendien. Ik denk dat ze meer bedoeld zijn om de fabrikanten te verrijken dan om de mensen werkelijk ergens vanaf te helpen.

Wat mij nu nog het meeste helpt is gorgelen met zout water. Het is niet voor niets bekend dat slakken oplossen in zout en dat gebeurt evenzo met slijm.

Daarnaast kreeg Ahmad vandaag een heel nuttige tip van twee buurvrouwen uit onze straat. Ik heb het huismiddel net toegepast en voelde de weldadige werking. Daarom wil ik de tip hier delen. Het recept is als volgt: – snipper een uitje -vouw de uisnippers in een stuk keukenrolpapier -vouw daaromheen een schoon keukendoekje als een envelop zodat de uitjes er niet uit kunnen vallen – verwarm het pakketje in de magnetron – ga ergens achterover liggen en leg het warme pakketje met uien op je borst en bij je keel tot het afkoelt. Je kunt het pakketje de hele dag door opnieuw opwarmen en hergebruiken.

Ik hoest nog steeds, maar ik voelde op het moment dat het warme pakketje op mijn borst lag wel dat er iets los kwam in mijn luchtpijp. Ik heb veel meer vertrouwen in deze huismiddeltjes dan in de chemische rommel die verkrijgbaar is als middel tegen verkoudheid, hoest en andere ongemak.

Zoals de Andalusiërs hier plegen te antwoorden als je vraagt hoe het met ze gaat en het gaat niet erg best. ´Tirando´ Hetgeen letterlijk vertaald betekent: trekkende. Dus je moet het verstaan als iets van: ik blijf trekken aan het koord van het leven dat als een last achter me aansleept. Er is geen andere optie. Vamos ya!