Gisteren gingen mijn oudste dochter en haar man helemaal naar Hengelo (Gelderland) om het graf van haar oma en oom te bezoeken.

Het graf zag er goed uit, vredig in het herfstige zonlicht. Mijn dochter maakte een mooie foto.

Gelukkig heeft Ahmad enkele jaren geleden de struiken weggehaald die alle zicht op de grafstenen ontnamen. Hij plantte wat andere planten, die het nog steeds goed lijken te doen ondanks de droogte van de afgelopen jaren.

De tekst op de grafsteen van mijn broer doet vermoeden dat hij een zoon was van mijn stiefvader en moeder, wat niet waar is. Hij was, net als ik ben, een kind van Theunissen. Dat ik zijn zus ben en hem ook erg mis, was niet belangrijk genoeg om op de grafsteen te vermelden. Wel dat hij vermoord is, iets dat ik nooit op een grafsteen zou zetten. Maar ik heb er geen inspraak in gehad. Het zij zo. Alles stroomt en niets blijft was de lijfspreuk van Hans. Ik ben blij dat die tekst op de grafstenen is gegraveerd.