Ik kom terug van de boodschappen voor mijn buurvrouw. Al met al kost me dat wel een groot deel van de ochtend, met de tijd die ik besteed om met haar bij te praten meegerekend. Ze werd bovendien even onwel, kreeg pijn op haar borst en dan kan ik natuurlijk niet zomaar weggaan. De relatie tussen ons is overigens helemaal top. Ik besteed niet meer dan hooguit twee dagdelen per week aan hand- en spandiensten voor haar en het lijkt erop dat de lucht enorm geklaard is sinds ik haar vertelde dat ik ook graag wat tijd wilde overhouden voor mezelf. Ze is nu altijd lief, zelfs als ik een fout maak door de verkeerde vla mee te brengen of een pak met kapotte koekjes. We hebben het weer gezelliger samen dan ooit en ze noemt me zowaar bij mijn naam! ‘Hallo Shappie,’ roept ze me door de telefoon.

Enfin, ik kom dus terug van die boodschappen en Ahmad staat juist op het punt om zijn dagelijkse fietstochtje te maken in het natuurpark ‘de Uithof’ vlakbij ons huis. Ik ga met hem mee. De na de regenbui nog vochtige dit jaar (door de droogte) vroeg gevallen bladeren van de bomen ruiken heerlijk. We zien een pad dat afgesloten is met een houten hek dat wel open kan. Het geeft toegang tot een stiltegebied waar vogels broeden. Honden zijn daar niet toegestaan, maar er staat niets over fietsen. Wij gaan het pad op en komen terecht in een gebiedje (het is niet groot) dat direct aanvoelt als een oase van rust. Het is er stil en er ligt nergens zwerfvuil. Daarvan genieten wij en we zetten onze fietsen even aan de kant van het pad zodat ik enkele foto’s kan maken.

Het is allemaal niet bijzonder, maar schoonheid zit hem voor mij in het gewone, het onverwachte: dat korte moment van rust en stilte in een natuur zonder viezigheid van achtergelaten zwerfvuil.

Op de terugweg merkt Ahmad dat hij een lekke voorband heeft. Hij moet naar huis lopen. ‘Ga jij maar vast,’ zegt hij. ‘Nee, samen uit samen thuis.’ Hij loopt en ik fiets stapvoets naast hem. Gelukkig gebeurde dit terwijl we niet ver van huis waren en niet op ons fietstochtje naar Delft ofzo. Morgen gaat hij de band plakken.