Ik woon in Nederland een mooie groene ´achterstandswijk´. Althans zo wordt mijn wijk genoemd. Vroeger heette mijn wijk ook wel in de volksmond ´krachtwijk prachtwijk´. Ik geef de voorkeur aan de laatste benaming.

Ik lees nu een roman van Alex Boogers (fantastisch goede schrijver. Het boek heet: ´Onder een hemel van sproeten´) over het wel en wee van met name twee adolescenten die leven in een wijk als de mijne, maar dan in de buurt van Rotterdam. Ik herken veel van wat ik lees en besef dat mijn wijk in heel wat delen ervan er niet veel beter aan toe is dan de wijk die hij beschrijft, hoe bewoners en sociaal werkers ook hun best doen om onze buurt te laten bruisen van positieve levendigheid. Er worden genoeg activiteiten georganiseerd voor de bewoners en hun kinderen en er zijn gemeenschappelijke moestuintjes aangelegd in de weelderige groene ruimte die de portiek- en eengezinswoningen nu nog omringt.

Maar dat neemt niet weg dat er veel armoede is en dat de cohesie tussen de bewoners steeds minder wordt vanwege de verschillen in achtergrond. Er is criminaliteit, er wordt gedeald en de straten en mooie groene weiden liggen regelmatig vol met zwerfvuil, als symbool van de verwaarlozing die er ook is op andere vlakken.

Nu zijn er grootse plannen om mijn buurt vrijwel geheel plat te gooien en te gaan bebouwen met hogere flats dan de huidige portiekwoningen van vier verdiepingen. Daartussen zullen ook gezinswoningen komen met een gemeenschappelijke binnentuin. Er zullen in de toekomst veel meer mensen in deze wijk een plek krijgen, zo wordt ons in wervende folders voorgespiegeld en er zal minder schrijnende armoede zijn, omdat er minder kansarmen zullen wonen. Daarmee zijn die kansarmen natuurlijk niet geholpen, want zij zullen het niet beter krijgen door hen te verplaatsen, maar dat terzijde. De buurt zal beter worden is het argument, ook al zal dit gaan ten koste van oude bomen en veel groen. Er wordt gesproken over onder de huizen liggende garages en daarop zullen nieuwe tuintjes aangelegd worden, veel mooier dan de speelveldjes die er nu zijn tussen de woningen.

Mijn buurvrouw woont al 52 jaar in mijn buurt. Zij heeft de wijk zien veranderen. Het was ooit een mooie groene buurt, waar hoofdzakelijk jonge gezinnen van ambtenaren zich vestigden. Zij heeft de buurt steeds meer zien verpauperen. Datzelfde zag ik ook in de 30 jaar dat ik nu in deze buurt woon. Gisteren belde ik haar weer eens, wat ik regelmatig doe om op de hoogte te blijven van haar wel en wee. Zij weet bijna alles wat er gebeurt in de buurt en daarnaast heeft ze de hele dag radio West opstaan en hoort ze via dat kanaal ook de laatste nieuwtjes van Den Haag en omstreken. Als ik met haar praat is dat net alsof ik de plaatselijke buurtkrant lees. Ze vertelt me over schiet- en vechtpartijen die hebben plaatsgevonden in onze buurt. Ze haalde tot drie keer toe de woorden aan die haar Marokkaanse bovenbuurman sprak: ´De mensen zijn allemaal gek geworden´. Alsof het een paar keer reciteren van die woorden deze meer waarheidsgehalte zouden geven.

En vervolgens praten we over de bouwplannen in de buurt, waar we regelmatig nieuws over krijgen, zowel digitaal als op papier. Ik las onlangs het volgende:

Uitnodiging: ga op 23 februari in gesprek met architecten

Ook in de Dreven starten binnenkort de eerste 2 projecten. De projecten in de Dreven liggen aan de Dorpersdreef, Gravendreef, Baljuwdreef en Schependreef. De architecten van deze 2 nieuwe woonblokken horen graag van de bewoners uit de wijk welke ideeën en wensen er zijn voor hun woonomgeving.

Tijdens een bijeenkomst op 23 februari kunnen bewoners de architecten laten weten wat zij belangrijk vinden voor de 1e nieuwbouwprojecten in de Dreven.

Met alle inbreng gaan de architecten vervolgens aan de slag. Wilt u ook meedenken? Kom op 23 februari naar Ambachtsgaarde 198 te Den Haag.

Dat gaf mij een beetje hoop dat ze wellicht mijn straat overslaan. De Schependreef ligt achter het blok van 4 huizen waar mijn achtertuin op uitkijkt. Als ze daartussen gaan bouwen, dan zijn ze in ieder geval nog niet bezig met mijn straat.

Ik zeg tegen de buurvrouw: ´Ik ben wel verbaasd, want ik dacht dat ze na het platleggen van de Zichten met het bouwproject zouden verder gaan in de Gaarden en daarna pas de Dreven.´ Nee,´ zegt ze. ´Ze beginnen nu bij de Dreven omdat het hier het ergste is met de criminaliteit en overlast. Maar ze beginnen niet bij ons maar achterin, waar het het ergste is.´ Maar als ik op de kaart kijk dan klopt dat niet. Ze beginnen opzij van ons en vlak achter ons en slaan ons daarbij kennelijk voorlopig over.

Hoe dan ook, ik bereid me er wel op voor dat ik ooit weg zal moeten uit mijn mooie en prima geïsoleerde eengezinswoning. Mij zal dan waarschijnlijk een klein huisje of flatje worden aangeboden. Ik denk erover dan te gaan zoeken in omringende dorpen, niet te ver van mijn kinderen. Laatst viel mijn oog op een dorpje (eigenlijk is het een gedeelte van ´s Gravenzande) dat Heenweg genoemd wordt. Alleen de naam al fascineert me. Ik las in de krant dat de bewoners daar erover klagen dat er weinig te doen is vanwege het zeer geringe aantal inwoners. Nu worden er een heleboel woningen gebouwd in hun dorp en daarmee zijn ze heel blij, omdat er dan mogelijk ook meer faciliteiten zullen komen. Ik denk soms: misschien is er daar in de toekomst wel een plekje voor een bejaarde als ik. Ik zal hoe dan ook de rust gaan zoeken, ergens waar het groen is.

PS. Ik keek even naar het bouwproject in Heenweg. Dat blijken allemaal koopwoningen te zijn voor gezinnen. Niet voor mij weggelegd. Maar kijkend op de site Haagwonen zag ik wel een senioren benedenwoninkje met een tuintje op het zuiden in ´s Gravenzande. Er zijn mogelijkheden inshaAllah als de tijd komt om te vertrekken.